Κατανοώ τους τρόπους ανάπτυξης των παραγράφων

Α) Τρόποι ανάπτυξης παραγράφου:

Ο τρόπος ανάπτυξης μιας παραγράφου εξαρτάται από το νοηματικό περιεχόμενο της θεματικής περιόδου. Αυτή θα σταθεί ο σίγουρος οδηγός σας, γιατί αυτή εκφράζει την κύρια ιδέα που θέλετε να αναπτύξετε. Μια παράγραφος, λοιπόν, ανάλογα με τη θεματική της περίοδο, μπορεί να αναπτυχθεί με: Συγκεκριμένα παραδείγματα, σύγκριση και αντίθεση, αιτιολόγηση, ορισμό, διαίρεση, αίτια και αποτελέσματα, αναλογία καθώς και με συνδυασμό μεθόδων.

1. Συγκεκριμένα παραδείγματα: συχνά η θεματική πρόταση διασαφηνίζεται και αναπτύσσεται καλύτερα με την παράθεση συγκεκριμένων παραδειγμάτων.

Παράδειγμα:

Όσο πιο κοντά μας διαδραματίζεται ένα γεγονός, τόσο πιο ενδιαφέρον είναι. Για την αθηναϊκή εφημερίδα [η διακοπή του ρεύματος στην Αθήνα είναι η πρώτη είδηση, για τους “Τάιμς της Ν. Υόρκης” δεν είναι ούτε μονόστηλο.] [Οι δέκα πρόσκοποι που χάθηκαν στην Πάρνηθα είναι για μας σπουδαίο θέμα, ενώοι εκατό Ινδοί στρατιώτες που χάθηκαν στα Ιμαλάια πάνε κατευθείαν στο καλάθι]. Η έδρα της εφημερίδας ή του πρακτορείου ειδήσεων παίζει αποφασιστικό ρόλο στην επιλογή και την ιεράρχηση των ειδήσεων. [Για την τοπική εφημερίδα της Καλλιθέας πρώτο θέμα είναι ο θάνατος του δημάρχου της και όχι ο θάνατος του Μπρέζνιεφ]. Το δεύτερο, λοιπόν, αστέρι της είδησης είναι η εγγύτητα.

(Χ. Πασαλάρης, Μια ζωή τίτλοι)

2. Σύγκριση και αντίθεση: όταν έχουμε να συγκρίνουμε δυο πρόσωπα, πράγματα ή ιδέες, σημειώνουμε τις ομοιότητες και διαφορές τους. Αντίθετα, όταν αντιθέτουμε το ένα στο άλλο, τονίζουμε τις διαφορές τους.

Παράδειγμα:

Ένα χάσμα χωρίζει το Σωκράτη από τους σοφιστές. Ο Σωκράτης ζήτησε τη μία και καθολική έννοια, τη μία και καθολική αλήθεια, ενώ οι σοφισταί υποστήριζαν τις πολλές γνώμες για το ίδιο πράγμα. Επίσης και στον τρόπο της ζωής υπάρχει ριζική αντίθεση μεταξύ σοφιστών και Σωκράτους. Οι σοφισταί ήταν έμποροι γνώσεων, ενώ ο Σωκράτης υπήρξε ένας άμισθος δάσκαλος και ερευνητής της αλήθειας. Το μόνο κοινό μεταξύ των σοφιστών και του Σωκράτους ήταν ότι και αυτός και εκείνοι διαπίστωσαν ότι η παραδεδομένη μόρφωση και παιδεία δεν ήταν αρκετή για την εποχή τους.

(Ιστορ. του Ελληνικού Έθνους)

Παρατήρηση - Οδηγία: για πετυχημένες συγκρίσεις και αντιθέσεις:

α) Στη θεματική περίοδο αναφέρετε τους ανθρώπους, τα αντικείμενα ή τις ιδέες που σκοπεύετε να συγκρίνετε ή να αντιθέσετε.

β) Διαλέξτε τις πιο χαρακτηριστικές ομοιότητες και διαφορές τους.

γ) Αριθμήστε τις και τοποθετείστε τις στη σειρά που θέλετε. Ίσως αποφασίσετε να εκθέσετε τελευταία την πιο χτυπητή ομοιότητα ή διαφορά.

δ) Σύμφωνα με τη σειρά που σχεδιάσατε απαριθμήστε τις λεπτομέρειες στο μεσαίο τμήμα της παραγράφου.

ε) Στην πρόταση κατακλείδα διατυπώστε το συμπέρασμά σας από τη σύγκριση ή αντίθεση που έχετε κάνει.

3. Αιτιολόγηση: η μέθοδος αυτή ακολουθείται όταν η άποψη που εμπεριέχεται στη θεματική περίοδο χρήζει αιτιολόγησης, για να αποδειχθεί η αλήθεια του ισχυρισμού.

Παράδειγμα

Ο σημερινός σύζυγος και πατέρας, δεν θέλει να σκεφτεί τον εαυτό του σε θέση ίση με τη γυναίκα του και να συνεργαστεί μαζί της για τα κοινά προβλήματα του σπιτικού τους. Αυτό συμβαίνει, γιατί πριν λίγα χρόνια ο τωρινός σύζυγος και πατέρας έζησε σαν παιδί, μέσα σε μια λειτουργική αυστηρότητα του οικογενειακού του περιβάλλοντος, η οποία τον είχε καταπιέσει κι ακόμα του είχε κάνει βίωμα ζωής, πως ο άντρας έχει την πρωτοκαθεδρία, είναι νοικοκύρης, ενώ η γυναίκα είναι η νοικοκυρά και το κοινωνικά ετερόνομο άτομο. Δεν τολμούσε να αντιμιλήσει στο γονιό, που ήταν η εξουσία. Ο διάλογος ήταν ανύπαρκτος, αφού ο νοικοκύρης αποφάσιζε για την τύχη των μελών της μονοκρατορικής οικογενειακής επικράτειας.


Παρατήρηση - Οδηγία: κατά την ανάπτυξη παραγράφου με αιτιολόγηση έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:

α) Διατυπώστε έτσι τη θεματική σας περίοδο, ώστε κάθε λογικός άνθρωπος να ζητήσει να μάθει το “Γιατί;”.

β) Φέρτε πειστικές αιτιολογήσεις, για να αποδείξετε τη θέση που διατυπώσατε στη θεματική σας περίοδο.

γ) Εκφράστε κάθε αιτιολογία σας με μια καλή πρόταση.

δ) Γράψτε, αν χρειαστεί, μια πρόταση κατακλείδα που να ολοκληρώνει την ιδέα που υποστηρίχτηκε στην παράγραφο.

4. Ορισμός: με τη μέθοδο του ορισμού στην αρχή της παραγράφου ορίζεται η κεντρική θεματική έννοια και στη συνέχεια αναλύεται με διάφορες ειδικές λεπτομέρειες, παραδείγματα κλπ.

Παράδειγμα

Στα λεξικά, στις εγκυκλοπαίδειες και στα βιβλία, η διαφήμιση ορίζεται σαν η γνωστοποίηση στο κοινό, με διάφορα μέσα (διαλαλητές, έντυπα, ραδιόφωνο, τηλεόραση, κ.λπ.) των ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν ένα προϊόν με σκοπό την αύξηση των πωλήσεών του. Εντούτοις, ο ορισμός της διαφήμισης σαν γνωστοποίησης αποτελεί ευφημισμό που δεν ανταποκρίνεται ούτε στο ελάχιστο στη σημερινή μορφή της διαφήμισης. Η διαφήμιση ξεκίνησε και αναπτύχθηκε σαν φαινόμενο συνδεδεμένο στενά με την οικονομική ζωή των επιχειρήσεων. Σήμερα όμως έχει φτάσει στο σημείο, χωρίς να χάσει τον οικονομικό της χαρακτήρα και παράλληλα μ’ αυτόν, να επιτελεί πρόσθετες ουσιαστικές λειτουργίες, έμμεσα αλλά αποτελεσματικά.

5. Διαίρεση: διαίρεση είναι το κομμάτιασμα ενός όλου στα μέρη του. Ο τρόπος αυτός ανάπτυξης των παραγράφων μας αποκαλύπτει τα συστατικά στοιχεία από τα οποία αποτελείται ένα αντικείμενο ή μια έννοια και μας βοηθάει στην πληρέστερη κατανόησή τους, γιατί διασαφηνίζει συγχρόνως και τα κύρια χαρακτηριστικά τους.

Παράδειγμα

Ο πολιτισμός έχει δύο όψεις: την υλική και την πνευματική. Η πρώτη αποβλέπει στην εξυπηρέτηση των υλικών αναγκών του ανθρώπου και περιλαμβάνει όλα τα ορατά επιτεύγματά του, από τα ατελή παλαιολιθικά εργαλεία μέχρι την τηλεόραση και τους υπολογιστές. Η δεύτερη έχει στόχο να ικανοποιήσει τις πνευματικές ανησυχίες του ανθρώπου, να απαντήσει στα προαιώνια ερωτήματά του για τη ζωή, το θάνατο, τη φύση, την αλήθεια, την ελευθερία. Εκφράζεται κατά κύριο λόγο με τη θρησκεία, την επιστήμη και την τέχνη.


6. Αίτια και αποτελέσματα: με τον τρόπο αυτό αναφέρετε στη θεματική περίοδο τις αιτίες πρόκλησης ενός φαινομένου και στα σχόλια αναλυτικά τα αποτελέσματα.

Παράδειγμα:

“Τέλος, και άλλες εμπειρίες αποδείξανε ότι το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων συγκρατεί ευκολότερα τα μηνύματα που επιβεβαίωναν την άποψή τους από εκείνα που την αντιστρατεύονται. Γι’ αυτό το λόγο γίνεται εν γένει αποδεκτό πως τ’ αποτελέσματα των μέσων μαζικής επικοινωνίας τείνουν,τις περισσότερες φορές, να ενδυναμώσουν και να σταθεροποιήσουν τις ήδη διαμορφωμένες γνώμες. Τ’ αποτελέσματα μεταστροφής δεν είναι ανύπαρκτα, αλλά είναι σπανιότερα. Ή - για να ακριβολογήσουμε- δυνατόν να υπάρξουν, όταν υιοθετηθούν γνώμες που τις εμφανίζουν ως νέες, ενώ είναι πάρα πολύ δύσκολο να πείσεις, όταν αντιτίθεσαι ανοιχτά σε προϋπάρχουσες αντιλήψεις.


7. Αναλογία: για να γίνουν πιο κατανοητά ορισμένα στοιχεία του περιγραφόμενου αντικειμένου, δίνονται κάποια ανάλογα παραδείγματα από άλλους χώρους που είναι πιο οικείοι στον αναγνώστη / δέκτη. Στην παράγραφο που αναπτύσσεται με αναλογία υπάρχουν δύο μέρη . το ένα μέρος αναφέρεται στο περιγραφόμενο αντικείμενο, ενώ το άλλο σε ένα αντικείμενο που παρουσιάζει ομοιότητες αναλογίες προς αυτό.

Παράδειγμα

Μια ανθρώπινη ψυχή χωρίς την πρέπουσα παιδεία μοιάζει με ένα μάρμαρο λατομείου, που δεν αποκαλύπτει καμιά από τις ομορφιές του, ως τη στιγμή που η τέχνη του μαρμαρά αποκαλύψει τα χρώματα και φέρει στο φως κάθε απόχρωση, κηλίδα και φλέβα που περνά μέσα απ’ τον κορμό του. Με τον ίδιο τρόπο και η παιδεία, όταν επενεργήσει πάνω σ’ ένα έξοχο πνεύμα, μας αποκαλύπτει όλες τις κρυφές αρετές και τα προτερήματά του, που χωρίς μια τέτοια βοήθεια δε θα μπορούσαν να βγουν στο φως.

8. Συνδυασμός μεθόδων: είναι δυνατός ο συνδυασμός όλων των προαναφερθεισών μεθόδων ανάπτυξης παραγράφου. Αν και οι παράγραφοι αναπτύσσονται με μια απλή μέθοδο, εντούτοις πολλές φορές οι συγγραφείς χρησιμοποιούν ένα συνδυασμό δύο ή περισσοτέρων μεθόδων. Ο λόγος που επιβάλλει το συνδυασμό είναι το ότι ο συγγραφέας γράφοντας την παράγραφό του δεν έχει συγκεντρωμένη όσο πρέπει την προσοχή του πάνω στη μέθοδο · τον ενδιαφέρει πιο πολύ το τι θέλει να πει και πώς μπορεί να το πει καλύτερα στους αναγνώστες του. Συγκεντρώνεται επομένως στη μετάδοση των ιδεών του.

Παράδειγμα:

Με τις αποδημίες συμβαίνει το ίδιο. Είτε είναι βίαιες είτε ειρηνικές, είναι όπως τα φυσικά φαινόμενα: συμβαίνουν και κανείς δεν μπορεί να τις ελέγξει. Υπάρχει “αποδημία” όταν ένας ολόκληρος λαός, σιγά σιγά, μετακινείται από τη μια περιοχή στην άλλη (και δεν είναι καθοριστικό πόσοι θα μείνουν στην περιοχή προέλευσης, αλλά σε ποιο βαθμό οι αποδημούντες αλλάζουν ριζικά τον πολιτισμό της περιοχής στην οποία μετακινήθηκαν). Υπήρξαν μεγάλες αποδημίες από ανατολή προς δύση, στη διάρκεια των οποίων οι λαοί του Καυκάσου άλλαξαν την κουλτούρα και τη βιολογική ταυτότητα των αυτοχθόνων. Υπήρξαν οι μετακινήσεις των λεγόμενων “βαρβαρικών” φύλων που πλημμύρισαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και δημιούργησαν νέα βασίλεια και νέους πολιτισμούς, οι οποίοι ονομάστηκαν ακριβώς “ρωμαιοβαρβαρικοί” ή “ρωμαιογερμανικοί”. Υπήρξε η ευρωπαϊκή αποδημία προς την αμερικανική ήπειρο, από τη μια πλευρά των ακτών της Ανατολής ως την Καλιφόρνια,από την άλλη, από τα νησιά της Καραϊβικής και το Μεξικό ως το άκρο του Cono Sur. Έστω και εν μέρει υπήρξε πολιτικά προσχεδιασμένη, μιλώ για αποδημία, γιατί οι λευκοί που ήλθαν από την Ευρώπη δεν είναι τόσο ότι πήραν τις συνήθειες και την κουλτούρα των ντόπιων, όσο ότι ίδρυσαν ένα νέο πολιτισμό στον οποίο ακόμη και οι ντόπιοι (όσοι επέζησαν)προσαρμόστηκαν.


Ουμπέρτο Έκο, “Πέντε ηθικά κείμενα”

_ Η συγκεκριμένη παράγραφος αναπτύσσεται με ορισμό και παραδείγματα.