Ο ΚΑΙΡΟΣ

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΓΩΝΙΑ –Νασιόπουλος Απόστολος

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

ΕΚΘΕΣΗ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ Διαπολιτισμική εκπαίδευση



Διαπολιτισμική εκπαίδευση

Θεωρείτε ότι η διαπολιτισμική εκπαίδευση συμβάλλει στην καλλιέργεια της ισότητας και του δημοκρατικού φρονήματος; Ποια χαρακτηριστικά του σημερινού ελληνικού σχολείου πρέπει να αλλάξουν, τώρα που η κοινωνία έγινε πολυπολιτισμική και πολυγλωσσική; Να αναπτύξετε τις απόψεις σας στην ομιλία σας στη Βουλή των Εφήβων. (500-600 λέξεις)

Πρόκειται για ομιλία άρα απαιτείται προσφώνηση
Αγαπητοί/ες συμμαθητές/τριες

Πρόλογος
Στις μέρες μας η κοινωνία μεταβάλλεται ραγδαία .  Η πολυπολιτισμική αναδιάρθρωση  των σύγχρονων κοινωνιών,  λόγω της παγκοσμιοποίησης και της μετακίνησης πληθυσμών,  έχει δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα και νέες προκλήσεις στην εκπαίδευση τόσο σε παγκό- σμιο επίπεδο όσο και σε εθνικό . Η εκπαίδευση, ως βασικός κοινωνικός θεσμός, που βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπη με την ανάγκη προσαρμογής στις κοινωνικές αλλαγές, οφείλει να αφου- γκραστεί τον παλμό της καινούριας πραγματικότητας και να μετεξελιχθεί σε διαπολιτισμική .
Κύριο μέρος
Α' ζητούμενο:
Πρωταρχικός στόχος της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης είναι η ανάκτηση των ικανοτήτων που συμβάλλουν στην εποικοδομητική συμβίωση μέσα σε ένα πολυπολιτισμικό κοινωνικό ιστό (Παπάς, 1997) .  Φέρνει μαζί της όχι μόνο την αποδοχή  και τον σεβασμό του διαφορετικού, αλλά επίσης την αναγνώριση  της πολιτισμικής τους ταυτότητας, μέσα από μια καθημερινή προσπάθεια διαλόγου,  κατανόησης και συνεργασίας .
Η διαπολιτισμική εκπαίδευση αξιοποιεί τους διάφορους πολιτισμούς, επιδιώκει να εμποδίσει το σχηματισμό στερεότυπων και προκαταλήψεων,  απέναντι σε πρόσωπα και πολιτισμούς και να υπερβεί κάθε μορφή εθνοκεντρικής  αντιμετώπισης, πραγματοποιώντας μια εκπαιδευτική διαδικασία που δίνει ουσία στα ανθρώπινα  δικαιώματα προωθώντας την κατανόηση και τη συνεργασία  μεταξύ των λαών για να οδηγηθούν οι κοινωνίες  στην πρόοδο  και την ειρήνη
(Δαμανάκης, 1989 .  Γκότοβος, 2002) .
Η διαπολιτισμική εκπαίδευση έχει σαν στόχο την εξάλειψη των διακρίσεων και του απο- κλεισμού, προσπαθεί  να λάβει υπόψη τις ιδιαιτερότητες, κοινωνικές  και πολιτισμικές .  Η δι- απολιτισμική παιδεία δε διδάσκει την ανοχή για το διαφορετικό .  Δημιουργεί το πνευματικό υπόβαθρο  που επιτρέπει την εκτίμηση για το διαφορετικό,  ώστε να δημιουργηθούν ανοικτές κοινωνίες,  πολιτισμικά αρμονικές,  που θα διακρίνονται από ισονομία, αλληλοκατανόηση,
αλληλοαποδοχή και αλληλεγγύη (Πανταζής, 1999 . Γκότοβος, 2002) . Αναμφισβήτητα, λοιπόν,
η διαπολιτισμική εκπαίδευση συμβάλει στην καλλιέργεια της ισότητας και του δημοκρατικού φρονήματος .
Μεταβατική παράγραφος:
Η διαπολιτισμική εκπαίδευση,  συνδέεται άμεσα με την κατάργηση των διακρίσεων,  την ισονομία, την αλληλοκατανόηση, την αλληλοαποδοχή και την αλληλοϋποστήριξη και απευθύ- νεται τόσο στις κοινωνικές ομάδες με πολιτισμικές ιδιαιτερότητες όσο και στον πληθυσμό της κυρίαρχης πολιτισμικής ταυτότητας, στοχεύοντας στο άνοιγμα του σχολείου στον κοινωνικό περίγυρο, όπως αυτός παρουσιάζεται με τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις  του .
Β' ζητούμενο:
Το σχολείο, το οποίο αποτελεί έναν από τους κυριότερους φορείς κοινωνικοποίησης, κα- λείται σήμερα να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία προϋποθέσεων αποδοχής  και αναγνώρισης του πλουραλισμού και της ετερότητας ως βασικών χαρακτηριστικών του κοινω- νικού γίγνεσθαι . Η εκπλήρωση όμως ενός τέτοιου ρόλου δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την προσαρμογή των εκπαιδευτικών συστημάτων στα νέα δεδομένα  που διαμορφώνονται από την πολυπολιτισμικότητα και χωρίς την υπέρβαση του μονοπολιτισμικού και μονογλωσσικού χαρακτήρα που ενυπάρχει στην παραδοσιακή μορφή της εκπαίδευσης .
Για να ανταποκριθεί το σχολείο στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές συνθήκες  χρειάζονται ουσιαστικές αλλαγές στη δομή και στο περιεχόμενό του με στόχο τη θετική αντιμετώπιση και την αξιοποίηση της ανομοιογένειας του μαθητικού πληθυσμού . Χρέος του είναι να εμποδίσει τον σχηματισμό στερεότυπων και προκαταλήψεων απέναντι σε πρόσωπα και πολιτισμούς και να δίνει έμφαση στα ανθρώπινα  δικαιώματα, προωθώντας την κατανόηση και τη συνεργα- σία μεταξύ των λαών, με βασικές αρχές την εκπαίδευση για ενσυναίσθηση,  αλληλεγγύη και διαπολιτισμικό σεβασμό .
Το διαπολιτισμικό σχολείο δεν πρέπει να περιορίζεται στα δεσμευτικά όρια της μετάδοσης στείρων τεχνοκρατικών  γνώσεων  αλλά να καλλιεργεί κλίμα διαλόγου  και ελεύθερης  διατύ- πωσης απόψεων,  ώστε οι μαθητές να αναπτύσσουν  ανοχή και σεβασμό για τις απόψεις των άλλων που διαφέρουν  από τις δικές τους και να είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν την όποια διαφορετικότητα με καλή πρόθεση  και την όποια γλωσσική και πολιτισμική πολυμορφία  ως θετικό στοιχείο της καθημερινής  τους ζωής .
Οι εκπαιδευτικοί με τη σειρά τους επωμίζονται το χρέος και την ευθύνη να διαμορφώσουν πολίτες που δεν θα είναι δέσμιοι ξεπερασμένων αντιλήψεων και προσεγγίσεων .  Αυτό θα το πετύχουν εάν έχουν ξεκάθαρες και σαφείς δημοκρατικές στάσεις και αξίες, ικανότητες θέασης και διαχείρισης των πραγμάτων  από διάφορες  πλευρές,  χειριζόμενοι με ευχέρεια τα θέματα που αφορούν  στη διαφορετικότητα, όπως επίσης και τα όποια προβλήματα που προκύπτουν από τη συνύπαρξη και αλληλεπίδραση μεταξύ των εθνοπολιτισμικών  ομάδων .  Με τη στάση τους αυτή και εφαρμόζοντας ανανεωμένο πρόγραμμα σπουδών  και νέες διδακτικές μεθόδους θα συμβάλλουν στη διαμόρφωση  μιας δημοκρατικής και δίκαιης κοινωνίας, όπως οφείλει να είναι μια πολυπολιτισμική και πολυγλωσσική κοινωνία .
Επίλογος
Συμπερασματικά η αποδοχή  της πολυπολιτισμικότητας, η υπέρβαση του εθνοκεντρισμού και η διαπολιτισμική προσέγγιση  των νέων δεδομένων αποτελούν μονόδρομο για όλες τις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες,  αν αυτές θέλουν  να διασφαλίσουν  το ελάχιστο της κοινωνικής  συναίνεσης  και την ειρηνική συμβίωση των πολιτισμικά διαφορετικών  ομάδων που τις απαρτίζουν .  Η εκπαίδευση  είναι μια κοινωνικοποιητική διαδικασία, πόσο μάλλον η διαπολιτισμική, που προωθεί  την αναγνώριση  του δικαιώματος  της διαφορετικότητας .  Η διαπολιτισμική εκπαίδευση είναι μια νέα θεωρητική και πρακτική αντίδραση σε μια μεταβαλ- λόμενη πολιτισμική πραγματικότητα, όπου η αποτελεσματικότητα των παραδοσιακών  αξιών αποδεικνύεται ανεπαρκής .


ΕΥΧΕΣ





Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

Δ.Ν. Μαρωνίτης 1929-12.7.2016



Αν δεν ήταν έτσι, αν δεν ήταν
αλλιώς. Αν γινόταν το μακριά
ξαφνικά, το ξαφνικά κοντά, ναι
σχεδόν μπροστά. Ο καταρράχτης
χωρίς σαν, να ακούει το πρωί,
να φωνάζει τη νύχτα τον
ινδομινωίτη.
Αν δεν ήταν έτσι, αν δεν ήταν
αλλιώς. Αν ακόμη ζούσαν η
σφιχτή γυναίκα και ο ψηλός
άντρας. Να ρωτούν συνεχώς. Με
κλειστό παράπονο κι ανοιχτή
καλοσύνη. Για το πότε, το πώς
και ποτέ για το τι.
Αν δεν ήταν έτσι, αν δεν ήταν
αλλιώς. Αν το ποτάμι. Σκούρο
κόκκινο κάτω, κίτρινο πάνω.
Έφτανε στην εντολή σου. Το
δάσος θα σου 'δενε τότε το
θηρίο που γύρευες.

Πέθανε σε ηλικία 87 ετών ο φιλόλογος, μεταφραστής αρχαίων συγγραφέων και δοκιμιογράφος Δημήτρης Μαρωνίτης, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο.
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Πειραματικό Σχολείο της Θεσσαλονίκης και συνέχισε σπουδάζοντας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Συμπλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Δυτική Γερμανία με υποτροφία από το ίδρυμα “Humboldt Stiftung”, δίπλα στον γνωστό ελληνιστή Βάλτερ Μαργκ.
Το διδακτορικό του δίπλωμα το έλαβε το 1962 από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο όπου και δίδαξε Αρχαία Ελληνικά από το 1963 έως το 1968 ως εντεταλμένος υφηγητής (στη Φιλοσοφική Σχολή). Κατά τη διάρκεια της επταετίας η δράση του ενοχλούσε το στρατιωτικό καθεστώς με αποτέλεσμα συχνά να φιλοξενείται στα κρατητήρια της συμπρωτεύουσας και της Αθήνας. Οι 8 μήνες του εγκλεισμού του από τις αρχές του 73 μέχρι της γενική αμνήστευση άφησαν το σημάδι τους στη Μαύρη γαλήνη, ένα κείμενο που γράφτηκε στο κελί, σε φθαρμένες χαρτοπετσέτες, όταν κατάφερε να βρει ένα μολύβι ο Δ.Ν.Μαρωνίτης. Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 1973 στο 8ο και τελευταίο τεύχος του περιοδικού Η Συνέχεια, και πρόσφατα, το 2007, στις εκδόσεις Το Ροδακιό.
Μετά την χούντα επανέρχεται και παραμένει καθηγητής από 1975 έως το 1996. Επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια της Γερμανίας, Αυστρίας και Κύπρου και των ΗΠΑ. Από το 1994 έως το 2001 πρόεδρος και γενικός διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, ενώ υπήρξε και καλλιτεχνικός διευθυντής του Κ.Θ.Β.Ε. Η θητεία του όμως, υπήρξε μικρής διάρκειας: από τις 3 Νοεμβρίου 1989 έως τις 12 Σεπτεμβρίου 1990.
Οι θέσεις και η αγάπη του για την μετάφραση των αρχαίων κειμένων θεμελιώθηκαν στο Πειραματικό σχολείο και πήραν μια πιο στέρεη μορφή στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ο κατ’ εξοχήν δάσκαλός του τα χρόνια αυτά ήταν ο I. Θ. Kακριδής. Σημαντική επιρροή στα μεταφραστικά του ενδιαφέροντα έπαιξε και ο W. Marg -που εκδίδει και για χρόνια το αρχαιογνωστικό περιοδικό, το Gnomon – όταν, μετά τις προπτυχιακές του σπουδές και εν όψει της εκπόνησης της διδακτορικής του διατριβής για τον Ηρόδοτο,ο Δ. Ν Μαρωνίτης φεύγει στη Γερμανία.
Το τελευταίο του βιβλίο
Ο Δ. Μαρωνίτης ασχολήθηκε με τη μετάφραση από τα τριάντα του χρόνια: ξεκίνησε με τη μετάφραση του Ηρόδοτου, και σιγά σιγά αυτή η διαδικασία τού έγινε «έμμονη ιδέα», ασχολούμενος σχεδόν αποκλειστικά με την ενδογλωσσική μετάφραση. Ακολούθησαν οι «Νουβέλες και τα ανέκδοτα» του Ηρόδοτου, μια επιλογή των έργων του Ησίοδου, κάποια αποσπάσματα από τη Σαπφώ, το τελευταίο στάσιμο από τον «Αίαντα» του Σοφοκλή κ.ά.
Το Φρέαρ είχε τη χαρά να δημοσιεύσει δύο χορικά από την Αντιγόνη σε μετάφρασή του (τχ. 7, Μάιος-Ιούνιος 2014) και την τιμή να το επαινέσει δημόσια στο ξεκίνημά του αλλά και στη συνέχεια.
Πηγή: Καθημερινή