Ρατσισμός (Έκθεση - έκφραση Β' Λυκείου)

Καταρχήν ρατσισμός είναι η θεωρία που χωρίζει τους ανθρώπους σε φυλές προνομιούχες και μη, ανώτερες και κατώτερες, οι οποίες δεν πρέπει να αναμιγνύονται, για να μη "σκαρτέψουν" οι ανώτερες από τις κατώτερες. Έτσι δημιουργούνται τα "γκέτο", οι φυλετικές διακρίσεις, οι προνομιακές μεταχειρίσεις, τα φυλετικά μίση και τα συνακόλουθα αυτών κακά. Γενικότερα όμως, ρατσισμός είναι η αντίληψη με βάση την οποία μια ομάδα ή ένας λαός θεωρεί τον εαυτό του βιολογικά και πνευματικά ανώτερο και αντιμετωπίζει υποτιμητικά όλους τους άλλους, ως κατώτερους.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι το φαινόμενο του ρατσισμού δεν είναι καινούργιο, αλλά ανάγεται στην αρχαιότητα ακόμη. Πρέπει επίσης να κατανοήσουμε ότι το φαινόμενο αυτό εμφανίστηκε και εδραιώθηκε, ως η τάση των κοινωνικών ομάδων να διατηρήσουν την εσωτερική τους ενότητα, για να αντιμετωπίσουν τους εξωτερικούς εχθρούς. Σ΄ αυτή τους λοιπόν την προσπάθεια, καλλιεργούν συνειδητά τις φυλετικές, εθνικές, θρησκευτικές ή άλλες τους ιδιαιτερότητες, ώστε να αυτοπροσδιορίζονται και να διακρίνονται από τους άλλους.

Έτσι, οι αρχαίοι πρόγονοί μας έχοντας συνείδηση της πολιτιστικής τους ανωτερότητας, διατύπωσαν την πασίγνωστη φράση "πας μή Έλλην βάρβαρος", για να επιβεβαιώσουν αυτή τη συνείδηση της ανωτερότητας και να ενισχύσουν τη θέση τους απέναντι στους άλλους λαούς.

Σήμερα η έννοια του ρατσισμού ταυτίζεται στη συνείδηση της πλειοψηφίας των ανθρώπων ως η ανωτερότητα της λευκής φυλής σε σχέση με τους νέγρους. Είναι μια αντίληψη, που δημιουργήθηκε σκόπιμα και και καλλιεργήθηκε για αιώνες, αρχίζοντας από την εποχή του δουλεμπορίου των μαύρων της Αφρικής. Πίσω της κρύβονται τα συμφέροντα της τότε κρατούσας τάξης στην Β. Αμερική. Συμφέροντα, που η πολιτική προπαγάνδα τα διατήρησε και τα καλλιέργησε, φτάνοντας στο σημείο να θεωρείται φυσιολογική η ανωτερότητα της λευκής φυλής σε βάρος της μαύρης.

Τον περασμένο αιώνα, όταν άρχισαν να δημιουργούνται τα σύγχρονα κράτη, εμφανίζεται μια νέα μορφή ρατσισμού: ο "εθνικός ρατσισμός", που στηρίχθηκε σε ιστορικούς λόγους, σε ιστορικές εχθρότητες και μίση και στο σοβινισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το μίσος μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, ως αποτέλεσμα των ιστορικών συνθηκών και των σχέσεων των δύο λαών. Επίσης σήμερα, παρατηρείται μια συντηρητική εθνικιστική στροφή σε πολλούς λαούς, που εκδηλώνεται με την ανάλογη προπαγάνδα και τη δημιουργία ομάδων με έντονο εθνικιστικό χρωματισμό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο κίνδυνος να αναβιώσει το φασιστικό πρότυπο, που είναι η χειρότερη μορφή ρατσισμού. Ας μην ξεχνάμε την άνοδο τα τελευταία χρόνια, των ακροδεξιών κομμάτων σε αρκετές χώρες και μάλιστα και της Ευρώπης, καθώς και τη δράση διάφορων νεοναζιστικών οργανώσεων.

Μέσα στις κοινωνικές, πολιτικές και διεθνείς συνθήκες και στην αντιπαλότητα για κυριαρχία στον κόσμο, αναβιώνουν δυστυχώς στον 20 αιώνα ποικιλώνυμες φασιστοειδείς θεωρίες περί φυλετικής καθαρότητας της Αρίας φυλής, που οδήγησε όπως όλοι γνωρίζουν στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και στη γενοκτονία των Εβραίων από τους Γερμανούς.

Επίσης, οι αντιπαλότητες μεταξύ των διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων παίρνουν μορφή ρατσιστικής προκατάληψης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα θρησκευτικού ρατσισμού είναι ο αντισιμιτισμός, δηλ. η διάκριση σε βάρος της θρησκείας των Εβραίων, του Ιουδαϊσμο.

Ένα άλλο σύγχρονο φαινόμενο ρατσισμού, είναι η προκατάληψη σε βάρος διαφόρων μειονοτήτων και προσφύγων.

Τέλος σήμερα, μέσα στη μακαριότητα του υλικού μας ευδαιμονισμού, έχουμε απορρίψει κάθε συναισθηματική συμπεριφορά και σχέση με τους συνανθρώπους μας. Έτσι διαμορφώνονται ρατσιστικές προκαταλήψεις σε βάρος κοινωνικών ομάδων που τις απομονώνουμε από τον κοινωνικό μας χώρο. Είναι ο λεγόμενος κοινωνικός ρατσισμός. Υπό αυτή την έννοια κοινωνικός ρατσισμός είναι η προκατάληψη για τους χρήστες ναρκωτικών, για τους φορείς του ΕΙΤΖ, για πρώην κατάδικους, η ανισότητα ανδρών και γυναικών, η περιφρόνηση των αναλφάβητων, η προκατάληψη ή η κοροϊδία προς τους πνευματικά καθυστερημένους, η εκμετάλλευση των αναπήρων, η προκατάληψη για τους ομοφυλόφιλους.

Όταν ένα κοινωνικό σύνολο στην ευρύτερη διάστασή του συντηρεί και καλλιεργεί τέτοιες συνθήκες και αντιλήψεις, είναι φυσικό να οδηγηθεί και οδηγείται τελικά σε μια μόνιμη ένταση και κρίση. Οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα αποκτούν σχετική διάσταση και στην πραγματικότητα καταλύεται όχι μόνο η δημοκρατία και η ελευθερία αλλά και κάθε πνευματική και ηθική συνείδηση.

Η εποχή μας διαθέτει καταπληκτικά μέσα και δυνατότητες. Οι άνθρωποι σήμερα έχουν όλες τις προϋποθέσεις να είναι πνευματικά και ψυχικά καλλιεργημένοι. Η κοινωνική και κρατική οργάνωση εκφράζουν δημοκρατικές ευαισθησίες και υπεραμύνονται των δικαιωμάτων των πολιτών. Σήμερα η τεχνολογία κάνει το σύνολο των ανθρώπων κοινωνούς των επιστημονικών επιτευγμάτων. Τα Μ.Μ.Ε. ενημερώνουν όλους τους ανθρώπους για όλα τα πράγματα. Παρ΄ όλα αυτά τα θετικά δεδομένα της εποχής μας όμως, ο ρατσισμός υπάρχει, καλλιεργείται και αναπαράγεται. Εδώ λοιπόν φωλιάζει η κρίση του πολιτισμού μας, μια πνευματική και ηθική κρίση, που τελικά μόνο τον άνθρωπο βλάπτει.

Θα πρέπει λοιπόν, να αναθεωρήσουμε το πρότυπο της ζωής μας. Να καλλιεργηθούμε πνευματικά, ώστε να αναζητούμε στη ζωή όχι τον υλικό ευδαιμονισμό, αλλά τον ανθρωπισμό, που είναι ο μόνος που μπορεί να σώσει τον άνθρωπο αλλά και την ανθρωπότητα.

πηγη: http://sygxrono-karditsa.blogspot.com/