Ποιος είναι ο "κακός" φιλόλογος

Ο δάσκαλος που δεν είχα αλλά ...είχα.

Παραπονιέται ο μαθητής δεκαετίες τώρα πως δε μαθαίνει τίποτε, πως βαριέται απίστευτα την ώρα του μαθήματος. Δηλώνει μάλιστα με κάθε ειλικρίνεια πως έρχεται στο σχολείο για να μην πάρει απουσίες. Για κανέναν άλλο λόγο. Μετά από αυτήν τη δήλωση το δίκαιο θα ήταν οι δάσκαλοι αυτού του παιδιού να παραιτηθούν, γιατί δεν ευθύνεται ο μαθητής για την ανία που τον κυνηγά στη διάρκεια του μαθήματος. Ευθύνεται κυρίως ο δάσκαλος. Καμιά δικαιολογία δεν μπορεί να καλύψει αυτήν την ανεπάρκεια. Ο δάσκαλος ακόμη και σε μια καρότσα ημιφορτηγού εν κινήσει μπορεί να κάνει συναρπαστικό μάθημα. Άρα φταίει ο κακός δάσκαλος. Μπορώ να μιλήσω για τον κακό φιλόλογο. Στη λέξη κακός να εννοείτε πάντα εισαγωγικά, γιατί είναι όρος εντελώς ασαφής.

Ποιος είναι ο κακός φιλόλογος;
Είναι αυτός που στην αρχή της σχολικής χρονιάς ως πρώτη δουλειά του αισθάνεται να φτιάξει τον κατάλογο βαθμολόγησης των μαθητών.
Είναι αυτός που διαγκωνίζεται για να πάρει τα μαθήματα της αρεσκείας του και μόνο.
Είναι αυτός που κυρίως νοιάζεται για την εξέταση κι αδιαφορεί για την παράδοση.
Είναι αυτός που μιλάει μόνος του όλη την ώρα από μνήμης ή διαβάζοντας τα ...σοφά βοηθήματα.
Είναι αυτός που φτιάχνει ένα πολύ υψηλών ή πολύ χαμηλών απαιτήσεων μάθημα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του το επίπεδο των μαθητών.
Είναι αυτός που διαρκώς παραπονιέται για τα λίγα λεφτά που εισπράττει και γι'αυτό αρνείται να "νομιμοποιήσει" την ...κυβερνητική αναλγησία.
Είναι αυτός που μπαίνει στην τάξη με την κομματική του ταυτότητα και διδάσκει με την κομματική του ιδεολογία κυρίαρχη.
Είναι αυτός που μια φορά διαβάζει το μάθημα, γεμίζει το βιβλίο του με σημειώσεις και ποτέ ξανά δεν ασχολείται με την επιμόρφωση και την ενημέρωσή του.
Είναι αυτός που θεωρεί όλους τους ανώτερούς του άχρηστους και άσχετους.
Είναι αυτός που διδάσκει μόνο τα κείμενα που θεωρεί ιδεολογικά σύμφωνα με τον ίδιο.
Είναι αυτός που πηγαίνει στη δουλειά του απροετοίμαστος και με τα χέρια στις τσέπες.
Είναι αυτός που αδιαφορεί για όσα συμβαίνουν στο σχολείο του, γιατί εκείνος κοιτάζει μόνο τη δουλειά του και δε χώνει τη μύτη του πουθενά.
Είναι αυτός που από τον Αύγουστο σκέφτεται το διαγώνισμα που θα βάλει.

Είναι πολλά τα παραδείγματα γύρω μας. Εμείς ως κοινωνία και ως εκπαίδευση έχουμε χρέος να αντιδράσουμε. Δε νομίζετε;

πηγη:http://mundusphilologiae.blogspot.gr