ΑΝΕΡΓΙΑ ΝΕΩΝ

Ν Ε Ο Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η   Γ Λ Ω Σ Σ Α  

  Γ Ε Ν Ι Κ Η Σ   Π Α Ι Δ Ε Ι Α Σ   Γ ΄   Λ Υ Κ Ε Ι Ο Υ

Τρεις άξονες δράσης κατά της μελλοντικής ανεργίας

Οι αλλαγές στην αγορά, όπως αυτές προσδιορίζονται από τη συγκεκριμένη ζήτηση, «υποχρεώνουν» τους αρμόδιους θεσμικούς φορείς (σχολείο, πολιτεία και οικογένεια) να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο τους. Το νέο εργασιακό τοπίο μοιάζει σαν «άγνωστη χώρα» σε σχέση με τις παραδοσιακές αντιλήψεις της κοινωνίας και οι νέοι μοιάζουν ωσάν να ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί στην προσπάθειά τους να εναρμονιστούν με τις σημερινές ανάγκες της αγοράς και τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις αλλά και ταυτόχρονα να διασφαλίσουν μία σταθερή και σίγουρη για το μέλλον δουλειά.

Στο   τρίπτυχο   «μεταπτυχιακές   σπουδές   –   εξειδίκευση»,   «ενίσχυση   του   ρόλου   των   διαμεσολαβητικών   κρατικών   φορέων απασχόλησης» και «ανάπτυξη ενός σωστού σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού», εστιάζει ο αναπληρωτής καθηγητής στον τομέα της Εργασίας και της Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Ιωάννης Σακέλλης τους άξονες ενεργειών στις οποίες οφείλει να προβεί η πολιτεία ώστε να μη δημιουργηθεί ένα τεράστιο χάσμα με άμεση συνέπεια την ανεργία.

Ήδη έχει παρατηρηθεί κατά το παρελθόν έντονη δυσκαμψία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος να προσαρμόζεται στις μεταβολές της αγοράς εργασίας. «Οι μεταβολές που επήλθαν στην παραγωγή ήταν ραγδαίες και όντως δημιούργησαν τις ανάγκες για καινούριες εξειδικεύσεις και επαγγέλματα. Όμως προοδευτικά – από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 – διαπιστώνεται ότι η ανάγκη αυτή πλέον γίνεται όλο και πιο επιτακτική, ενώ παράλληλα κρίνεται προσφορότερο να καλύπτεται μέσα από μεταπτυχιακά τμήματα ή  ανάλογα  από  τα  προγράμματα  συνεχούς  κατάρτισης,  τα  οποία  θα  οργανωθούν  αρτιότερα»,  παρατηρεί  ο  κ.  Σακέλλης.  Η εξειδίκευση, εξάλλου, θα βοηθήσει να ξεπερασθεί η κρίση που μαστίζει ορισμένα από τα παραδοσιακά «καλά» επαγγέλματα.

«Επιγραμματικά οφείλουμε να φτιάξουμε τη σχέση εκπαίδευσης – κατάρτισης καθώς η πρώτη δίνει το χρώμα στο υλικό της δεύτερης», συμπληρώνει ο κ. Σακέλλης.

Ο δεύτερος άξονας είναι η ενίσχυση του ρόλου των κρατικών φορέων για την απασχόληση ώστε «να βελτιωθούν οι όροι σύζευξης ανάμεσα στην προσφορά και τη ζήτηση», όπως παρατηρεί ο κ. Σακέλλης που φέρει και την ιδιότητα του εμπειρογνώμονα στο Εθνικό Παρατηρητήριο Απασχόλησης. «Σήμερα διαπιστώνεται το οξύμωρο, παρά την ανεργία να έχουμε κενές θέσεις εργασίας λόγω ελλείψεων σε συγκεκριμένες ειδικότητες. Οφείλουμε ταυτόχρονα η ανάπτυξη που θα υπάρξει να είναι «εντάσεως απασχόλησης» –σύμφωνα με τον ορισμό της Ε.Ε. – δηλαδή να δημιουργεί θέσεις εργασίας».

Ο σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός, τέλος, είναι ο πλέον αδύναμος τομέας στη χώρα μας παρά τη σημαντική διεθνώς εξέλιξη του θεσμού. «Η ισορροπία ανάμεσα στο ταλέντο και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας είναι επιβεβλημένη. Στην προβληματική, όμως, των παιδιών σήμερα υπάρχει κυρίως έλλειψη στόχου. Συνήθως τα παιδιά αναφέρονται σε δέσμες και κατευθύνσεις και όχι σε στόχους που να ανταποκρίνονται σε κάποια ταλέντα», παρατηρεί ο κ. Σακέλλης.

Απ’ την άλλη ο ρόλος των γονέων στην επιλογή του επαγγέλματος είναι σημαντικός καθώς, όπως διαπιστώνει ο σύμβουλος στον Επαγγελματικό Προσανατολισμό στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο κ. Στέφανος Τσέπογλου , γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει ενίσχυση και της συμβουλευτικής των γονέων.

«Σήμερα η οικογένεια με τις ταχύτατες τεχνολογικές εξελίξεις δεν μπορεί εάν δεν έχει ειδικές γνώσεις να είναι αποτελεσματική στο να συμβουλέψει σωστά το νέο. Γι’ αυτό, άλλωστε, πολλοί είναι οι γονείς που πιέζουν τους εκπαιδευτικούς φορείς να δραστηριοποιηθούν στην ενίσχυση του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού. Ήδη στην Ευρώπη λειτουργεί ο θεσμός του συμβούλου επαγγελματικού προσανατολισμού για τους γονείς αλλά και τους φορείς της τοπικής κοινωνίας».

(Από τον ημερήσιο τύπο)

Ε  Ρ  Ω  Τ  Η  Σ  Ε  Ι  Σ

Α.   Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε πρόσφατα σε κυριακάτικη εφημερίδα. Να πυκνώσετε το περιεχόμενό του σε 100 – 120 λέξεις.  Μονάδες 25

Β1. Ο αρθρογράφος χρησιμοποιεί ως τρόπο πειθούς την επίκληση στην αυθεντία. Να εντοπίσετε το συγκεκριμένο τρόπο πειθούς στο κείμενο και να αιτιολογήσετε τη χρήση του.                                                                                                                      Μονάδες 5

Β2. Το παραπάνω κείμενο ανήκει στο γραμματειακό είδος του άρθρου. Αναζητήστε και γράψτε τα χαρακτηριστικά του.    Μονάδες 5

Β3. Να  αναλύσετε  τον  τρόπο  ανάπτυξης  της  γ΄  παραγράφου  του  κειμένου.  («Ήδη  έχει  παρατηρηθεί…..συμπληρώνει  ο  κ. Σακέλλης»).  Μονάδες 5

Β4.  α Να γράψετε ένα συνώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: εστιάζει, προβεί, δυσκαμψία, σύζευξη επιβεβλημένη. Μονάδες 5

β. Να γράψετε ένα αντώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις: ενίσχυση, επιτακτική,  προσφορότερο, ανάπτυξη,  έλλειψη. Μονάδες 5

Β5. «Συνήθως τα παιδιά αναφέρονται σε δέσμες και κατευθύνσεις κι όχι σε στόχους που να ανταποκρίνονται σε κάποια ταλέντα».

Με βάση τα παραπάνω θεματική περίοδο, να αναπτύξετε μια παράγραφο με τη μέθοδο της αιτιολόγησης (70 – 90 λέξεις).Μονάδες 10

Γ.   Υποθέστε ότι συμμετέχετε στη Βουλή των Εφήβων και έχετε αποφασίσει να μιλήσετε για το μείζον θέμα της ανεργίας των νέων στην εποχή μας. Αφού αρχικά αναφερθείτε στα κυριότερα αίτια που οδηγούν τους νέους στην ανεργία, να καταθέσετε τις προτάσεις σας, σχετικά με τους τρόπους που μπορεί η εκπαίδευση να βοηθήσει στη θεραπεία του παραπάνω προβλήματος. 

 Μονάδες 40

Α  Π  Α  Ν  Τ  Η  Σ  Ε  Ι  Σ

Α.   Το κείμενο αναφέρεται στο πρόβλημα της ανεργίας των νέων στη χώρα μας και προβάλλει τρόπους αντιμετώπισής του. Αρχικά, ο αρθρογράφος τονίζει την ανάγκη επαναπροσδιορισμού του ρόλου των κρατικών φορέων σύμφωνα με τις ανάγκες της ζήτησης της αγοράς. Παραθέτει τρείς άξονες δράσης κατά της ανεργίας, σύμφωνα με την άποψη του καθηγητή Σακέλλη. Προτεραιότητα δίνεται στην ανάγκη εξειδίκευσης των νέων μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων, καθώς και στην ενίσχυση του ρόλου των κρατικών φορέων έτσι ώστε να δημιουργηθεί ισοζύγιο ανάμεσα στην προσφορά και στην ζήτηση, γεγονός που θα οδηγήσει και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ο τρίτος άξονας αφορά στην  αλλαγή κατεύθυνσης του ΣΕΠ με σκοπό την επίτευξη των στόχων των μαθητών, σύμφωνα με το ταλέντο τους. Τέλος, υποστηρίζει την ανάγκη ύπαρξης «συμβούλου επαγγελματικού προσανατολισμού για τους γονείς», κατά τα πρότυπα της Ευρώπης.

Β1. Η επίκληση στην αυθεντία επιβεβαιώνεται στο κείμενο στις ακόλουθες παραγράφους:  Δεύτερη, τρίτη, τέταρτη και πέμπτη παράγραφος, με την παράθεση αποσπασμάτων των δηλώσεων του καθηγητή της Παντείου κ. Ι. Σακέλλη.  Έκτη παράγραφος, με την άποψη του Συμβούλου επαγγελματικού προσανατολισμού κ. Στέφανου Τσέπογλου.

Όλες οι προτάσεις αναφέρονται στο πρόβλημα της αντιμετώπισης της ανεργίας, είναι τεκμηριωμένες και ο αρθρογράφος καταφέρνει, με την παράθεση των απόψεων ειδικών σε θέματα εργασίας-απασχόλησης προσώπων, να ενισχύσει την αποδεικτική αξία των επιχειρημάτων του.

Β2. Το άρθρο αποτελεί κειμενικό είδος του δημοσιογραφικού λόγου. Πρώτο χαρακτηριστικό είναι ο τίτλος του. (Τρείς άξονες δράσης κατά της μελλοντικής ανεργίας). Έχει επικαιρικό χαρακτήρα, καθώς αφορμάται από την επικαιρότητα, την οποία σχολιάζει˙  ειδικότερα εδώ πραγματεύεται το μείζον θέμα της ανεργίας των νέων, που συνεπάγεται την ανάγκη των αλλαγών στο χώρο της εκπαίδευσης. Το θέμα δηλώνεται στον πρόλογο, ενώ στο κύριο μέρος προχωρά με παραγωγικό τρόπο, μέσω της παράθεσης, συγκεκριμένων προτάσεων – επιχειρημάτων, για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Αναφορικά με τη γλωσσική ποικιλία, παρατηρείται αναφορική κυρίως χρήση της γλώσσας, ενώ αποφεύγεται ο προσωπικός οικείος τόνος και επιλέγεται ο τριτοπρόσωπος λόγος. Τέλος το άρθρο είναι σύντομο σε έκταση.

Β3. Η παράγραφος αναπτύσσεται με σύγκριση αντίθεση καθώς παρουσιάζονται οι μεταβολές που επήλθαν στην αγορά εργασίας από την δεκαετία του ’80 έως σήμερα και συγκρίνονται με τις συνθήκες αγοράς εργασίας που επικρατούσε στο παρελθόν, για να αποδειχτεί η ανάγκη για νέες εξειδικεύσεις των νέων.

Β4. α     Συνώνυμα                                                   β.     Αντώνυμα

           εστιάζει                                                     επικεντρώνει                          ενίσχυση                                                    αποδυνάμωση

           προβεί                                                       προχωρήσει                    επιτακτική                                                  περιττή

           δυσκαμψία                                            δυσκολία, αλυγισιά  

           προσφορότερο                   απροσφορότερο, ακαταλληλότερο    

            σύζευξη                                             σύνδεση                         

           ανάπτυξη                                                  υπανάπτυξη

           επιβεβλημένη                           αναγκαία                       

          έλλειψη                                      επάρκεια

Β5. «Συνήθως τα παιδιά αναφέρονται σε δέσμες και κατευθύνσεις κι όχι σε στόχους που να ανταποκρίνονται σε κάποια ταλέντα».

Αυτό συμβαίνει διότι οι μαθητές αγνοούν τις κλίσεις, τις δεξιοτεχνίες, τα ταλέντα και επομένως και τις δυνατότητές τους εξαιτίας  της  έλλειψης  κατάλληλων  μαθημάτων  πληροφόρησης  για  τα  επαγγέλματα,  αλλά  και  λόγω  της  απουσίας  ειδικά καταρτισμένου εκπαιδευτικού προσωπικού και «τεστ» ανάδειξης δεξιοτήτων για τον παραπάνω σκοπό. Επιλέγουν, λοιπόν, με

βάση τα μαθήματα της αρεσκείας τους και της βαθμολογίας τους, δέσμες και κατευθύνσεις, χωρίς να σφυγμομετρούν τις πραγματικές δυνατότητές τους, με αποτέλεσμα συχνά να επιλέγουν «λάθος»επάγγελμα ή να καταλήγουν σε ήδη κορεσμένα επαγγέλματα.

Γ.   Αγαπητοί συμμαθητές, Κυρίες και Κύριοι,

Με αφορμή τις συζητήσεις που γίνονται καθημερινά ανάμεσά μας και τους προβληματισμούς που έχουν διατυπωθεί σχετικά με το μεγάλο κοινωνικοοικονομικό πρόβλημα της ανεργίας στην εποχή μας αλλά και ως έφηβος, που θα κληθώ να το αντιμετωπίσω στο μέλλον, θα ήθελα στη σημερινή ομιλία μου να αναζητήσω τα αίτια του προβλήματος αυτού και να διατυπώσω προτάσεις για την αντιμετώπισή του, ιδιαίτερα μέσα από το χώρο της εκπαίδευσης.

Κύριο χαρακτηριστικό της ανεργίας είναι η «επιλεκτικότητά» της, εφόσον πλήττει ορισμένες ομάδες εργατικού δυναμικού, ανάμεσα σε αυτές κι εμάς τους νέους.

Τα σημαντικότερα αίτια που αναφέρω ενδεικτικά είναι τα εξής:

·        Η παραγωγική υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας και η χαμηλή ανταγωνιστικότητά της στις παγκόσμιες αγορές

·        εύθραυστη επαγγελματική αποκατάσταση.

·        Η έλλειψη κατάλληλων προγραμμάτων, σύμφωνων με τις ανάγκες και τις προοπτικές εργασίας

·        ανεπάρκεια επαγγελματικής εκπαίδευσης

·        δεν συνδέεται η εκπαίδευση με την παραγωγική διαδικασία.

·        Η έλλειψη από την πολιτεία ενός μακροπρόθεσμου προγραμματισμού με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης αγοράς.

·        Ο λανθασμένος ή ανύπαρκτος επαγγελματικός προσανατολισμός.

·        Η καθιέρωση μορφωτικών στερεοτύπων

·        εξιδανίκευση του πτυχίου των Ανώτατων Σχολών.

·        Η διάκριση των επαγγελμάτων σε επαγγέλματα  χαμηλής ή υψηλής κοινωνικής αξίας

·         επαγγελματική αποκατάσταση μέσω μιας δημόσιας θέσης

·        φυσικό επακόλουθο η ανεργία των πτυχιούχων.

·        Ο υδροκεφαλισμός των μεγάλων πόλεων

·        μαρασμός της γεωργικής υπαίθρου

·        συσσώρευση εργατών στα αστικά κέντρα.      

·        μέγιστη προσφορά, αλλά μικρή ζήτηση υπηρεσιών.

·        Η πολυθεσία και η υπερωριακή απασχόληση, το υψηλό όριο συνταξιοδότησης, η μαζική μετανάστευση χωρίς παράλληλη μεταναστευτική πολιτική.

·        Οι  συνέπειες  είναι  τραγικές  και  πλήττουν  ιδιαίτερα  τους  νέους  της  εποχής  μας  εφόσον  αδρανοποιούνται  και περιθωριοποιούνται , γίνονται επιθετικοί, ρέπουν προς το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, αδυνατούν να αποκτήσουν όλα εκείνα τα στοιχεία που απορρέουν από μια δημιουργική απασχόληση όπως η αυτοπεποίθηση, το πνεύμα της συνεργασίας, η υπευθυνότητα, η συνέπεια. Ακόμη νιώθουν ανασφάλεια, φόβο, άγχος, και κατέχονται από αίσθημα ασημαντότητας ή αχρηστίας που οδηγεί συχνά σε πνευματική νωθρότητα, (ειδικά για τους επιστήμονες).

Επιτακτική λοιπόν προβάλλει η ανάγκη για την αντιμετώπιση του παραπάνω προβλήματος και ιδιαίτερα μέσα από το χώρο της εκπαίδευσης μέσω συγκεκριμένων μέτρων, εφόσον αυτή αποτελεί το προπύργιο για τη μελλοντική ένταξη των νέων στην κοινωνία. Ειδικότερα προτείνεται:

·        Οργάνωση ενός σωστού επαγγελματικού προσανατολισμού από τις πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης, με τον οποίο θα επισημαίνεται η κοινωνική αξία κάθε επαγγέλματος.

·        Ιδιαίτερη βαρύτητα να δοθεί στις πρακτικές δεξιότητες των νέων, στα ταλέντα και τις κλίσεις τους

·         ειδικά μαθήματα και «τεστ» αναζήτησης  των  ταλέντων  και  δυνατοτήτων  των  μαθητών,  πρόσληψη  ειδικά  καταρτισμένου  εκπαιδευτικού  προσωπικού.

·           Αναβάθμιση  της  τεχνικής  και  επαγγελματικής  εκπαίδευσης,  αποβολή  της  νοοτροπίας  που  υποτιμά  τα  χειρωνακτικά επαγγέλματα.

·    Συνεχής  επαγγελματική  επιμόρφωση  και  εξειδίκευση  σύμφωνα  με  τις  τεχνολογικές  εξελίξεις,  παροχή  μεταπτυχιακών προγραμμάτων ή προγραμμάτων συνεχούς κατάρτισης

·     νέες ειδικότητες και επαγγέλματα.

·    Σωστότερη  ιεράρχηση  των  σύγχρονων  αναγκών,  ενημέρωση  και  επισήμανση  της  χρησιμότητας  της  πρωτογενούς παραγωγής

·     Αντιστοιχία της εκπαίδευσης με τις κοινωνικο-οικονομικές ανάγκες της χώρας

·    Διάλογος με τους μαθητές για να  επιτευχθεί η μεγαλύτερη αυτογνωσία των νέων, ώστε η επιλογή του επαγγέλματος να είναι προϊόν της δικής τους επιθυμίας με βάση τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντά τους.

Μόνο κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις οι νέοι άνθρωποι θα αποκτήσουν επίγνωση της αξίας της εργασίας, θα νιώσουν τη χαρά της δημιουργίας και της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, θα διοχετεύσουν την ενεργητικότητα και το δυναμισμό τους σε μια κοινωνία που έχει ανάγκη από νέους και «δημιουργούς».

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.