θέμα Έκθεσης:"Μετανάστευση"
Τα προβλήματα
που βιώνουμε στην εποχή μας αυξάνουν την αβεβαιότητα, που εκδηλώνεται με
τα πρωτοφανή μεταναστευτικά ρεύματα. Η πατρίδα μας έχει μακρά ιστορία στην
αναζήτηση της ελπίδας. Τώρα είναι η ίδια που προσφέρει ελπίδα.
Η μετανάστευση, σε μεγάλο βαθμό, λειτούργησε θετικά για τη χώρα μας. Τόνωσε την ανταγωνιστικότητα, ξαναχτίστηκαν τα χωριά, βρήκαν βοήθεια οι αναξιοπαθούντες, απαλύνθηκε η γήρανση και ενσωματώθηκαν νέα στοιχεία στην κουλτούρα της. Η ποικιλότητα τροφοδοτούσε πάντοτε τη δημοκρατία. Ο μετανάστης, όμως, για να έχει τα ίδια δικαιώματα με τον Ἐλληνα πολίτη, πρέπει να γίνει πρώτα Έλληνας υπήκοος. Έτσι θα έχει δικαίωμα να συμμετέχει στη ζωή των θεσμών. Πρέπει να σημειωθεί ότι η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής δεν δημιούργησε συνθήκες που να ευνοούν τη μετανάστευση στη χώρα μας ανθρώπινου δυναμικού με δεξιότητες και επιστημονική γνώση. Μόνο οι ανειδίκευτοι και οι απελπισμένοι κατέκλυσαν κάθε ελληνική γωνιά.
Οι δυνατότητες που έχουμε να εντάξουμε νέους πολίτες είναι λίαν περιορισμένες. Τα ανεξέλεγκτα κύματα μεταναστών που αποβιβάζονται αδιάκοπα στη χώρα μας έχουν δημιουργήσει τεράστια κοινωνικά προβλήματα, τόσο για τους ίδιους τους μετανάστες όσο και για τη χώρα μας. Τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι θέσεις εργασίας και η κοινωνική πρόνοια δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες ανάγκες, με αποτέλεσμα τα πλεονεκτήματα της μετανάστευσης να χάνονται και να δίνουν τη θέση τους στο χάος! Όπως είναι εύλογο, οι πιο παραδαρμένοι από τους νεοεισερχόμενους στη χώρα μας, αδυνατώντας να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, έχουν οδηγηθεί ή σύντομα θα οδηγηθούν στην παρανομία και στις αποκλίνουσες συμπεριφορές. Τα θύματά τους αθώοι πολίτες. Θα πρέπει να αναμένουμε από τους μετανάστες ομαδοποιήσεις, κλειστές κοινότητες, ξεχωριστές γειτονιές. Αν δεν έχουν εκδηλωθεί, δεν θα πάρει καιρός να γίνουμε μάρτυρες καταστάσεων όπως: αντίπαλες συμμορίες, έλεγχος δρόμων, παράνομο εμπόριο, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, βιαιοπραγίες... Μια χούφτα από απελπισμένους αρκεί να χαλάσει τη ζωή σε μια γειτονιά. Τα θύματά τους με τη σειρά τους θα θελήσουν να αντιδράσουν. Μια τέτοια κατάσταση θα οδηγήσει στην ανάγκη μεγαλύτερης αστυνόμευσης, δηλαδή σε μεγαλύτερη δημόσια δαπάνη, εκτροπή από τον σεβασμό του διαφορετικού και απαίτηση ιδιωτικών αστυνομιών. Οι πλούσιες συνοικίες θα βρουν τα μέσα να περιχαρακωθούν και να συντηρήσουν τις δημοτικές τους αστυνομίες ή τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ασφάλειας. Το κύριο σώμα των πολιτών, όμως, δεν θα έχει τη δυνατότητα να απολαμβάνει την ήρεμη ζωή στην ίδια του την πατρίδα. Το πρόβλημα συνεχώς μεγεθύνεται με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η λύση του είναι δύσκολη και απαιτεί αντιμετώπιση με βάση: την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τον σεβασμό του διαφορετικού, την ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών, τις δυνατότητες της οικονομίας, την προοπτική πολιτικής ένταξης όσων είναι απαραίτητοι στη χώρα μας και θεμελιώνουν τέτοιο δικαίωμα και την απαίτηση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής.
Οι πρώτες ενέργειες πρέπει να είναι: α) καταγραφή όλων των μεταναστών, β) προστασία όλων όσοι γεννήθηκαν στη χώρα μας, γ) πολιτική ένταξη εκείνων που έχουν μακρόχρονη και αξιόπιστη κοινωνική συμπεριφορά, δ) ευρωπαϊκή αποτροπή μεταναστευτικών ρευμάτων προς τη χώρα μας, ε) προώθηση προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες του πλεονάζοντος όγκου μεταναστών, στ) προώθηση στις χώρες προέλευσης μετά από πρωτοβουλία της ΕΕ, ζ) λειτουργία σχολείων για καλλιέργεια κουλτούρας ένταξης και η) διαφύλαξη του κύρους της χώρας.
Τα μεταναστευτικά ρεύματα δημιουργούν την «κάτωθεν» παγκοσμιοποίηση που καθιστά την ανεκτικότητα του διαφορετικού σημαντική αξία. Είναι αλήθεια ότι πρέπει κανείς να αναζητά την αρμονία των αντιθέσεων, δηλαδή την ανεκτικότητα και να επιδιώκει τη διαχείριση της διαφωνίας, αλλά με ένα θυμωμένο πλήθος που δεν έχει ελπίδα οι κανόνες δεν ισχύουν και το χάος παραμονεύει. Τα προβλήματά του μας δοκιμάζουν και οι αντοχές μας είναι περιορισμένες... Η σημερινή πραγματικότητα έχει υπερβεί το μέτρο και θα οδηγήσει στην αναρχία και στην υποβάθμιση της κοινωνικής συνοχής. Ελπίδα μας, η τήρηση των κανόνων... και η κοινή στάση πολιτών και πολιτικής ηγεσίας.
Η μετανάστευση, σε μεγάλο βαθμό, λειτούργησε θετικά για τη χώρα μας. Τόνωσε την ανταγωνιστικότητα, ξαναχτίστηκαν τα χωριά, βρήκαν βοήθεια οι αναξιοπαθούντες, απαλύνθηκε η γήρανση και ενσωματώθηκαν νέα στοιχεία στην κουλτούρα της. Η ποικιλότητα τροφοδοτούσε πάντοτε τη δημοκρατία. Ο μετανάστης, όμως, για να έχει τα ίδια δικαιώματα με τον Ἐλληνα πολίτη, πρέπει να γίνει πρώτα Έλληνας υπήκοος. Έτσι θα έχει δικαίωμα να συμμετέχει στη ζωή των θεσμών. Πρέπει να σημειωθεί ότι η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής δεν δημιούργησε συνθήκες που να ευνοούν τη μετανάστευση στη χώρα μας ανθρώπινου δυναμικού με δεξιότητες και επιστημονική γνώση. Μόνο οι ανειδίκευτοι και οι απελπισμένοι κατέκλυσαν κάθε ελληνική γωνιά.
Οι δυνατότητες που έχουμε να εντάξουμε νέους πολίτες είναι λίαν περιορισμένες. Τα ανεξέλεγκτα κύματα μεταναστών που αποβιβάζονται αδιάκοπα στη χώρα μας έχουν δημιουργήσει τεράστια κοινωνικά προβλήματα, τόσο για τους ίδιους τους μετανάστες όσο και για τη χώρα μας. Τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι θέσεις εργασίας και η κοινωνική πρόνοια δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες ανάγκες, με αποτέλεσμα τα πλεονεκτήματα της μετανάστευσης να χάνονται και να δίνουν τη θέση τους στο χάος! Όπως είναι εύλογο, οι πιο παραδαρμένοι από τους νεοεισερχόμενους στη χώρα μας, αδυνατώντας να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, έχουν οδηγηθεί ή σύντομα θα οδηγηθούν στην παρανομία και στις αποκλίνουσες συμπεριφορές. Τα θύματά τους αθώοι πολίτες. Θα πρέπει να αναμένουμε από τους μετανάστες ομαδοποιήσεις, κλειστές κοινότητες, ξεχωριστές γειτονιές. Αν δεν έχουν εκδηλωθεί, δεν θα πάρει καιρός να γίνουμε μάρτυρες καταστάσεων όπως: αντίπαλες συμμορίες, έλεγχος δρόμων, παράνομο εμπόριο, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, βιαιοπραγίες... Μια χούφτα από απελπισμένους αρκεί να χαλάσει τη ζωή σε μια γειτονιά. Τα θύματά τους με τη σειρά τους θα θελήσουν να αντιδράσουν. Μια τέτοια κατάσταση θα οδηγήσει στην ανάγκη μεγαλύτερης αστυνόμευσης, δηλαδή σε μεγαλύτερη δημόσια δαπάνη, εκτροπή από τον σεβασμό του διαφορετικού και απαίτηση ιδιωτικών αστυνομιών. Οι πλούσιες συνοικίες θα βρουν τα μέσα να περιχαρακωθούν και να συντηρήσουν τις δημοτικές τους αστυνομίες ή τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ασφάλειας. Το κύριο σώμα των πολιτών, όμως, δεν θα έχει τη δυνατότητα να απολαμβάνει την ήρεμη ζωή στην ίδια του την πατρίδα. Το πρόβλημα συνεχώς μεγεθύνεται με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η λύση του είναι δύσκολη και απαιτεί αντιμετώπιση με βάση: την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τον σεβασμό του διαφορετικού, την ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών, τις δυνατότητες της οικονομίας, την προοπτική πολιτικής ένταξης όσων είναι απαραίτητοι στη χώρα μας και θεμελιώνουν τέτοιο δικαίωμα και την απαίτηση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής.
Οι πρώτες ενέργειες πρέπει να είναι: α) καταγραφή όλων των μεταναστών, β) προστασία όλων όσοι γεννήθηκαν στη χώρα μας, γ) πολιτική ένταξη εκείνων που έχουν μακρόχρονη και αξιόπιστη κοινωνική συμπεριφορά, δ) ευρωπαϊκή αποτροπή μεταναστευτικών ρευμάτων προς τη χώρα μας, ε) προώθηση προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες του πλεονάζοντος όγκου μεταναστών, στ) προώθηση στις χώρες προέλευσης μετά από πρωτοβουλία της ΕΕ, ζ) λειτουργία σχολείων για καλλιέργεια κουλτούρας ένταξης και η) διαφύλαξη του κύρους της χώρας.
Τα μεταναστευτικά ρεύματα δημιουργούν την «κάτωθεν» παγκοσμιοποίηση που καθιστά την ανεκτικότητα του διαφορετικού σημαντική αξία. Είναι αλήθεια ότι πρέπει κανείς να αναζητά την αρμονία των αντιθέσεων, δηλαδή την ανεκτικότητα και να επιδιώκει τη διαχείριση της διαφωνίας, αλλά με ένα θυμωμένο πλήθος που δεν έχει ελπίδα οι κανόνες δεν ισχύουν και το χάος παραμονεύει. Τα προβλήματά του μας δοκιμάζουν και οι αντοχές μας είναι περιορισμένες... Η σημερινή πραγματικότητα έχει υπερβεί το μέτρο και θα οδηγήσει στην αναρχία και στην υποβάθμιση της κοινωνικής συνοχής. Ελπίδα μας, η τήρηση των κανόνων... και η κοινή στάση πολιτών και πολιτικής ηγεσίας.
Ηλεκτρονική Εφημερίδα «Το Βήμα», 24 Απριλίου 2015
