ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 2023

 

 

 

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023

ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΥΝΟΛΟ ΣΕΛΙΔΩΝ: ΠΕΝΤΕ (5)

 

 

ΚΕΙΜΕΝΟ 1

 

 

Ημέρα καταδίκης της βίας εναντίον των γυναικών

 

Δεν υπάρχει στην ιστορία της ανθρωπότητας διαρκέστερη και διαστροφικότερη καθυπόταξη ανθρώπων από αυτή που υπέστησαν οι γυναίκες από τους άντρες. Αρχίζοντας από τον Αριστοτέλη αναρίθμητα ήταν τα μεγάλα πνεύματα που αρνιούνταν σε αυτές την ανθρώπινη αξία. Μέχρι τον 20ό αιώνα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όλες οι συζητήσεις για την ισότητα θεωρούσαν ως δεδομένο ότι αυτή δεν περιλαμβάνει τις γυναίκες.

Η αντίληψη ότι είναι κατώτερα πλάσματα, φτιαγμένα για να εξυπηρετήσουν την αναπαραγωγή του κόσμου των ανδρών, είχε ως συνέπεια μια τέτοια κακομεταχείριση, βία και εκμετάλλευση, που όμοιά της δεν έχει υποστεί καμία άλλη ομάδα ανθρώπων (ούτε οι μαύροι ούτε η εργατική τάξη, κανείς).

Σε πολλά μέρη του κόσμου ακόμα και σήμερα η ωμή βία εναντίον των γυναικών είναι καθημερινή πρακτική. Στις δικές μας κοινωνίες οι ωμότητες είναι παράνομες. Τα φαινόμενα, όμως, βιασμού, οικογενειακής βίας, σεξουαλικής παρενόχλησης και ποικίλων άλλων προσβολών των γυναικών κάθε άλλο παρά σπάνια είναι.

Ξέρω ότι οι καθιερωμένες ημέρες μνήμης δεν συγκινούν. Σήμερα, όμως, ημέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών, δεν μπορεί παρά να αναλογιζόμαστε με ενοχή τη μεγαλύτερη αδικία που υπήρξε από καταβολής κόσμου, να συμπονούμε τις αμέτρητες γυναίκες θύματα, και να προσπαθούμε να οραματιζόμαστε δικαιοσύνη.

 

[Σταύρος Τσακυράκης, Δικαιοσύνη: η ουσία της πολιτικής, εκδ. Μεταίχμιο, 2019, σ. 202].

 

ΚΕΙΜΕΝΟ 2

 

[Φεμινισμός και Νεοφεμινισμός]

 

Τον εικοστό πρώτο αιώνα η μάχη της ισότητας μεταξύ των φύλων λαμβάνει νέα χαρακτηριστικά. Ο «νεοφεμινισμός», η «τοξική αρρενωπότητα», η «πατριαρχία», η «ταυτότητα φύλου» είναι όροι που πρωταγωνιστούν στον δημόσιο διάλογο περί της ισότητας των φύλων. Στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Φιλοσοφίας, στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας, με τίτλο «Μεταμορφώσεις του αρσενικού και του θηλυκού», αναπτύχθηκε ένας ενδιαφέρων διάλογος για το πού βρίσκονται σήμερα οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Η Μπελίντα Κανόν, συγγραφέας και δόκτωρ Συγκριτικής Λογοτεχνίας, μίλησε στο «Βήμα».

 

 

Για την Μπελίντα Κανόν ο νεοφεμινισμός οδηγεί σε σύγκρουση ανδρών και γυναικών, γεγονός καταστροφικό. «Ο κλασικός φεμινισμός του 20ού αιώνα, τον οποίο εξέφρασε η Σιμόν

 

 

ντε Μποβουάρ, μαχόταν για την ισότητα ανδρών και γυναικών αντιμετωπίζοντάς τους ως άτομα, ως ανθρώπους. Στον 21ο αιώνα, και κυρίως μετά το 2010, βλέπουμε την ανάδειξη του “φεμινισμού της διαφοροποίησης”, ενός ρεύματος που επιμένει στις διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, τις οποίες θεωρεί αγεφύρωτες. Προφανώς και υπάρχουν διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, όμως στις περισσότερες εκφάνσεις της ζωής μας είμαστε άτομα, άνθρωποι που δρούμε: είμαι συγγραφέας, είμαι εκπαιδευτικός, είμαι ορειβάτης, είμαι κηπουρός. Είμαι δηλαδή ένας άνθρωπος που ασχολείται με αυτές τις δραστηριότητες, όχι πρωτίστως μια γυναίκα που ασχολείται με όλα αυτά. Σήμερα, οι νεοφεμινίστριες προτάσσουν διαρκώς ότι οι γυναίκες είναι μια ομάδα θυμάτων, η οποία διατρέχει μονίμως τον κίνδυνο να υποστεί βία κάθε μορφής, όχι διακρίσεις εις βάρος τους αλλά βία, επειδή είναι γυναίκες. Αυτό το νέο ρεύμα εγγράφεται στον δημόσιο διάλογο περί ταυτοτήτων: είμαι γυναίκα, αυτή είναι η ταυτότητά μου. Και αυτομάτως, είμαι θύμα. Είναι τόσο έντονος αυτός ο διάλογος περί θύματος ώστε  ενίοτε το να είσαι θύμα γίνεται εύσημο*, πρόκειται για ιδεολογία που εκφράζεται ως “πάθος για θυματοποίηση”».

Για την Κανόν, αντιθέτως, ο φεμινισμός είναι ένα κίνημα χαρούμενο, «ένα κίνημα που ωθεί τις γυναίκες να αποκτήσουν περισσότερη ισχύ, να διεκδικούν την ισότητα με τους άνδρες. Όταν προτάσσουμε το φύλο ή το χρώμα του δέρματος ως ταυτότητα, επί της ουσίας επιμένουμε σε χαρακτηριστικά μας τα οποία δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Οι “κλασικές” φεμινίστριες επιμένουμε στα χαρακτηριστικά που μπορούμε να αλλάξουμε, επιμένουμε στην ελευθερία, στη δυνατότητα να αλλάξουμε τα πράγματα. Αντιθέτως, ο νεοφεμινισμός και οι θεωρίες ταυτότητας φύλου επιμένουν σε ένα είδος ντετερμινισμού**, τον οποίο εμείς επιδιώκουμε να ξεπεράσουμε».

 

* εύσημο: διάκριση

** ντετερμινισμός: αιτιοκρατία, (στο κείμενο) το φύλο προκαθορίζει τον κοινωνικό ρόλο του ατόμου

 

[Μαρίλια Παπαθανασίου, εφ. Το Βήμα 28-05-2023].

 

ΚΕΙΜΕΝΟ 3

 

«Μια φοβερή παρηγοριά»

(απόσπασμα διηγήματος)

 

Πριν από τρεις εβδομάδες με σούταραν από τη δουλειά και τώρα οι σταγόνες έσκαγαν με δύναμη στο παρμπρίζ σαν αλεξιπτωτιστές που τους πρόδωσε το αλεξίπτωτό τους.

Παρασκευή απόγευμα, διαδήλωση στα Προπύλαια, η Πανεπιστημίου κλειστή. Μπλοκαρισμένος στο φανάρι του Attica, κοίταζα τον κόσμο στα πεζοδρόμια και στ’ άλλα αυτοκίνητα κι αναρωτιόμουν πώς πέρασε κιόλας η βδομάδα και πώς θα περνούσε εκείνη που ερχόταν, αν θα τα κατάφερνα, από Δευτέρα τουλάχιστον, να φανώ άντρας και να πω την αλήθεια στην Αντριάνα ‒ μα είναι τώρα όνομα αυτό για γυναίκα; ‒, να φανώ άντρας, να πάψω να κρύβομαι, να τη βάλω να καθίσει απέναντί μου, να την κοιτάξω στα μάτια και να της πω το και το. Γιατί πάνε κιόλας τρεις βδομάδες που με έδιωξαν από τη δουλειά κι ακόμα κρύβομαι, τρεις βδομάδες τώρα φεύγω κάθε πρωί κανονικά από το σπίτι, αλλά δεν πάω στη δουλειά, αφού δεν έχω πια δουλειά, μόνο γυροφέρνω με το Micra ώρες ολόκληρες από τη

 

 

μια άκρη της Αθήνας στην άλλη κι ακόμα παραπέρα ‒ Λαύριο, Πέραμα, Ραφήνα ‒, και ξέρω βέβαια πως δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα αυτό. Τι σόι άντρας είναι αυτός που κρύβεται από τη γυναίκα του, που της λέει ψέματα, που αρνείται να αντιμετωπίσει στα ίσα την πραγματικότητα, να πει πως ό,τι έγινε έγινε και να προχωρήσει παρακάτω ‒ άσε κιόλας που δεν συμφέρει καθόλου αυτή η ιστορία, γιατί ήδη έχω χαλάσει ένα κάρο λεφτά στις βενζίνες.

Κοίταζα τον κόσμο γύρω μου και τα κόκκινα φώτα των αυτοκινήτων που αναβόσβηναν μπροστά μου κι άκουγα τις σφυρίχτρες των τροχονόμων και τις φωνές από τη διαδήλωση στο βάθος. Οι αληθινοί άντρες, οι άντρες οι σωστοί, δεν αναχαράζουν* τα περασμένα, δεν κολλάνε στο παρελθόν. Οι αληθινοί άντρες έχουν κοντή μνήμη και ψηλά ποδάρια, ξεχνούν και τρέχουν, ξεχνούν και τρέχουν μπροστά. Οι αληθινοί άντρες προχωράνε μπροστά, δεν κάνουν κύκλους. Οι αληθινοί άντρες είναι πραχτικοί, έχουν τετράγωνο μυαλό και τρίγωνη καρδιά. Οι αληθινοί άντρες σκέφτονται πρακτικά, αντιδρούν πρακτικά, πονάνε πρακτικά. Οι αληθινοί άντρες πράττουν πρακτικά. […]

 

 

* αναχαράζουν: σκαλίζουν

 

 

[Χρήστος Οικονόμου, Οι κόρες του Ηφαιστείου. Διηγήματα, εκδ. Πόλις, 2017, σσ. 163-164].

 

 

 

Θέμα Α

 

Α1.     Να  αποδώσετε  συνοπτικά  σε  μία  παράγραφο  60-70  λέξεων  τις  απόψεις  του συγγραφέα του Κειμένου 1 για την κοινωνική θέση της γυναίκας.

Μονάδες 20

 

Θέμα Β

 

Β1.     Να γράψετε στο τετράδιό σας δίπλα στον αριθμό της Στήλης Α το γράμμα από τη Στήλη Β που αντιστοιχεί στην ορθή απάντηση με βάση το περιεχόμενο των αντίστοιχων κειμένων (χωρίς αναφορά σε χωρία των κειμένων):

 

1.     Στην    πρώτη    παράγραφο    του Κειμένου 1 υποστηρίζεται ότι α. η υποταγή των γυναικών στους άντρες παρουσιάζεται  περιστασιακά στην ιστορία της ανθρωπότητας. β.    τ ο    ζ ήτ ημα    τ ης    ισότητας   των γυναικών διαχρονικά κυριαρχούσε στις δημόσιες συζητήσεις. γ. μέχρι τον 20ό αιώνα ο δημόσιος λόγος δεν αναδείκνυε το ζήτημα της ισότητας των γυναικών.

Σ τ ήλ η Α                                            Σ τ ήλ η Β

 

 

 

 

 

 

 

 

  

2.  Στη  δεύτερη παράγραφο  του Κειμένου 1 υποστηρίζεται ότι η αντίληψη για την κατωτερότητα της γυναίκας	α. είναι ανώδυνη.
	β.  αφορά εξίσου και άλλες κοινωνικές ομάδες.
	γ. προκαλεί βίαιες συμπεριφορές.

 

 

3.     Στην    τρίτη    παράγραφο    του Κειμένου 1 η βία στον δυτικό κόσμο	α. απουσιάζει παντελώς.
	β. διώκεται από τον νόμο.
	γ.  εκδηλώνεται  μόνο  ως  σεξουαλική παρενόχληση.

 

4. Στ η ν τ ε λ ε υ τ αί α π α ρ ά γ ρ α φο τ ο υ Κ ε ι μέ νο υ 1 ο σ υ γ γ ρ αφέ α ς	α. αδιαφορεί για την αξία των ημερών μνήμης.
	β.    προτρέπει   τον   αναγνώστη   να αναστοχαστεί.
	γ.    απαξιώνει    τον   προβληματισμό σχετικά με τη βία κατά των γυναικών.

 

5.  Στ η ν  π ρ ώτ η  π αρ άγ ρ αφ ο  τ ο υ Κ ε ι μέ νο υ   2   υ π οσ τ η ρ ί ζετ α ι    ότ ι σ ήμ ερ α	α.   ο  νεοφεμινισμός  παρουσιάζει  τη γυναίκα ως θύμα.
	β. έχουν εξαλειφθεί οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών.
	γ.   ο  νεοφεμινισμός  και  ο  κλασικός φεμινισμός ταυτίζονται.

 

Μονάδες 15

 

Β2.     Στην πρώτη παράγραφο του Κειμένου 2 («Για την Μπελίντα…θυματοποίηση»), η συνοχή εξασφαλίζεται με τις εξής διαρθρωτικές λέξεις: Προφανώς, όμως, δηλαδή, επειδή, ώστε. Να εξηγήσετε τι δηλώνουν οι παραπάνω λέξεις (μονάδες 5), κάνοντας αναφορά στα νοήματα που αυτές συνδέουν στην κάθε περίπτωση. (μονάδες 5)

Μονάδες 10

 

 

Β3.     α. Πρόθεση του συγγραφέα στην τελευταία παράγραφο του Κειμένου 1 («Ξέρω… δικαιοσύνη») είναι να ευαισθητοποιήσει τον   αναγνώστη / την αναγνώστρια για τις αδικίες σε βάρος των γυναικών. Να αναφέρετε δύο (2) διαφορετικές μεταξύ τους γλωσσικές επιλογές / εκφραστικά μέσα με τα οποία υπηρετείται η πρόθεσή του (μονάδες 2) και να εξηγήσετε σύντομα τη λειτουργία καθενός από αυτά. (μονάδες 4)

 

β.  Η  δεύτερη  παράγραφος  του  Κειμένου  2  («Για  την  Κανόν…ξεπεράσουμε»)

οργανώνεται στη βάση της αντίθεσης. Να βρείτε τα δύο μέρη της αντίθεσης (μονάδες

2) και να εξηγήσετε πώς αυτή η επιλογή εξυπηρετεί τον σκοπό της Μπελίντα Κανόν. (μονάδες 2)

Μονάδες 10

 

 

Θέμα Γ

 

Γ1.   Στο Κείμενο 3, να παρουσιάσετε και να ερμηνεύσετε τη συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο πρωταγωνιστής αξιοποιώντας τρεις (3) διαφορετικούς κειμενικούς δείκτες. Πώς κρίνετε την αντίδρασή του; (150-200 λέξεις)

 

Μονάδες 15

 

 

Θέμα Δ

 

Δ1.     Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ως εκπρόσωπος της μαθητικής σας κοινότητας, εκφωνείτε ομιλία (350-400 λέξεις) στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου της περιοχής σας.

α) Να αναφέρετε φαινόμενα παραβίασης των δικαιωμάτων της γυναίκας στη σύγχρονη εποχή στον ιδιωτικό και δημόσιο βίο﮲

β) εσείς, ως νέα γενιά, μπορείτε να συμβάλλετε έμπρακτα στην επίτευξη της ισότητας των φύλων;

Όποια κι αν είναι η άποψή σας, να την υποστηρίξετε τεκμηριωμένα αξιοποιώντας δημιουργικά και τα κείμενα αναφοράς (Κείμενα 1, 2, 3).

 

Μονάδες 30

  ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΘΕΜΑ

Α Α1.

 

Ο συγγραφέας αναφέρεται στη βία κατά των γυναικών. Συγκεκριμένα, η καταπίεση των γυναικών από τους άνδρες διατρέχει όλη σχεδόν την ανθρώπινη ιστορία ως τον 20ό αιώνα. Η άποψη ότι οι γυναίκες αποτελούν υποδεέστερα, από τους άνδρες, όντα, οδήγησε στην  κατάφωρη εκμετάλλευσή τους. Η βία κατά των γυναικών αφορά και τις δυτικές κοινωνίες, με πολλές απεχθείς   εκφάνσεις. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, με αφορμή τη σχετική επέτειο, να προβληματιστούμε γι’ αυτά τα φαινόμενα και να διεκδικήσουμε την ισότητα.

 

 

 

ΘΕΜΑ Β

 

B1.

 

 

 

1.     γ 2. Γ 3. Β  4. β  5. α

 

 

 

B2.

 

 

 

-    Προφανώς = βεβαιότητα, έμφαση

 

Επιβεβαιώνεται εμφατικά η ύπαρξη διαφορών ανάμεσα στα δύο φύλα.

 

 

 

-    Όμως = αντίθεση

 

Υπογραμμίζονται  οι  διαφορές  μεταξύ  των  δύο  φύλων,  σε  αντιδιαστολή  με  τις  γενικότερες  διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους, βάσει ποικίλων δραστηριοτήτων που χαρακτηρίζουν την προσωπικότητά τους.

 

 

-    Δηλαδή = επεξήγηση

 

Επεξηγείται  ότι  οι  προαναφερθείσες  επαγγελματικές  ιδιότητες  και  προσωπικές  ενασχολήσεις  («είμαι συγγραφέας, είμαι εκπαιδευτικός…») δεν αφορούν αποκλειστικά στις γυναίκες.

 

 

-    Επειδή = αιτιολόγηση

 

Αιτιολογείται το γεγονός ότι οι γυναίκες υφίστανται, όχι μόνον διακρίσεις, αλλά και βία γενικώς, γεγονός που αποδίδεται στην ταυτότητα του φύλου τους.

 

-    Ώστε = αποτέλεσμα, συμπέρασμα

 

Αποτυπώνεται το αποτέλεσμα του έντονου διαλόγου περί θυματοποίησης των γυναικών λόγω της ταυτότητάς τους, δηλαδή ότι διακρίνονται εύκολα ως θύματα στο πλαίσιο της ιδεολογίας που εκφράζεται ως «πάθος για θυματοποίηση».

 

 

Β3.

 

 

 

α.

 

Χρήση α’ πληθυντικού ρηματικού προσώπου («να αναλογιζόμαστε», «να συμπονούμε»). Ο συγγραφέας υπογραμμίζει τη συλλογική ευθύνη για έναν βαθύτερο αναστοχασμό και συνειδητοποίηση της υπαιτιότητας όλων μας σε σχέση με τη διαχρονική αδικία κατά των γυναικών. Συμμετέχοντας και ο ίδιος στο πρόβλημα, επισημαίνει την ανάγκη να δρούμε συλλογικά, συμπονώντας τις αναρίθμητες γυναίκες – θύματα της βίας. Το α’ πληθυντικό πρόσωπο προσδίδει στον λόγο οικειότητα και λειτουργεί ως γέφυρα επικοινωνίας του συγγραφέα με τον αναγνώστη.

 

 

Χρήση υποτακτικής έγκλισης («να προσπαθούμε», «να οραματιζόμαστε»). Ο συγγραφέας επιδιώκει να εκφράσει την επιθυμία του και να προτρέψει τους αναγνώστες να μην εγκαταλείψουν την προσπάθεια οραματισμού ενός δίκαιου κόσμου που διασφαλίζει τα δικαιώματα των γυναικών.

 

 

β.  Μέλη  της  αντίθεσης:  αντιτίθενται  τα  χαρακτηριστικά  του  «φεμινισμού»,  σε  σχέση  με  εκείνα  του

 

«νεοφεμινισμού». Ο παραδοσιακός φεμινισμός εστιάζει στα χαρακτηριστικά που μπορούν να αλλάξουν, όπως η ελευθερία και η ισότητα, ενώ ο νεοφεμινισμός και οι θεωρίες  ταυτότητας υπογραμμίζουν  τη νομοτελειακή σχέση που οι γυναίκες επιδιώκουν να ξεπεράσουν, το ότι, δηλαδή, το φύλο προκαθορίζει τον κοινωνικό ρόλο του ατόμου.

 

 

Η αντίθεση επικυρώνεται με το «αντιθέτως» ως διαρθρωτική λέξη.

 

 

 

Πρόθεση συγγραφέως:

 

-    Να αποσαφηνίσει τα συγκρινόμενα μέλη, ώστε να αποφευχθεί πιθανή σύγχυση ανάμεσα στις δύο έννοιες

-    Να προβληματίσει τον αναγνώστη αναφορικά με τη σημασία του «κλασικού φεμινισμού» στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων των γυναικών.

 

ΘΕΜΑ Γ

 

 

 

Ο πρωταγωνιστής είναι ένας άντρας που βρίσκεται σε απόγνωση και βασανίζεται, εξαιτίας των κοινωνικών  στερεοτύπων.  Από  τη  μία  πλευρά,  όπως  εξομολογείται  σε  α΄  ενικό  πρόσωπο,  ο  ήρωας ντρέπεται να αποκαλύψει στη γυναίκα του ότι έχει χάσει τη δουλειά του, πιστεύοντας ότι έτσι χάνει και τον στερεοτυπικό του ρόλο. Από την άλλη, νιώθει άσχημα που αρνείται την πραγματικότητα και φαίνεται να βιώνει αρνητικά συναισθήματα που αποφεύγει να αντιμετωπίσει, γιατί, επηρεασμένος από ένα παρωχημένο κοινωνικό πρότυπο, θεωρεί ότι ένας «αληθινός» άντρας πρέπει να είναι πάντοτε πρακτικός, όπως δείχνουν οι σχετικές επαναλήψεις στο κείμενο («αληθινοί άντρες»/ «πρακτικά»), και να μη δρα συναισθηματικά. Να έχει «τρίγωνη καρδιά»,  όπως   μεταφορικά και πικρά αναφέρει ο  ήρωας, αναδεικνύοντας  πόσο  βαθιά ριζωμένες  στη  συνείδησή  του  είναι  οι  αντιλήψεις  αυτές,  αν  και  του  προκαλούν  ενοχές  και  αγωνία. Μάλιστα, λέει συστηματικά ψέματα στη γυναίκα του και διακινδυνεύει ίσως έτσι και την ποιότητα της σχέσης τους, ενώ, ταυτόχρονα, ταλαιπωρείται ο ίδιος, γυροφέρνοντας στους δρόμους, προκειμένου να αποφύγει την αλήθεια.

Κατά τη γνώμη μου, ο ήρωας είναι στην πραγματικότητα ένας βαθιά φοβισμένος κι εγκλωβισμένος άνθρωπος. Τα στερεότυπα με τα οποία έχει «γαλουχηθεί», δυσχεραίνουν την καθημερινότητά του, την επικοινωνία και τις σχέσεις του ακόμα και με αγαπημένα πρόσωπα, υπονομεύοντας πρώτιστα τη σχέση με τον εαυτό του. Η αντίδρασή του, λοιπόν, προέρχεται από αυτές τις αντιλήψεις, από τις οποίες θα μπορούσε να απαλλαγεί με κριτική σκέψη, θάρρος και δημιουργώντας ειλικρινείς σχέσεις εμπιστοσύνης.

 

 

* Άλλοι δείκτες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν: πρωτοπρόσωπη αφήγηση, αυτοδιηγητικός αφηγητής, εσωτερικός μονόλογος, παρομοίωση, εικόνα, περιγραφή κ.λπ.

 

 

ΘΕΜΑ Δ

 

 

 

Επικοινωνιακό πλαίσιο: ομιλία στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου / προσφώνηση, αποφώνηση, αφόρμηση / α’ και β’ πρόσωπο για αμεσότητα και γ’ πρόσωπο για αντικειμενικότητα / ιδιότητα ομιλητή

 

 

 

 

Προσφώνηση: Αγαπητοί συνδημότες,

 

 

 

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:  αφόρμηση  (Παγκόσμια  Ημέρα  Προστασίας  των  Ανθρώπινων  Δικαιωμάτων), ιδιότητα (εκπρόσωπος μαθητικής κοινότητας), αναφορά στα ζητούμενα.

 

Α’ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ: Παρουσίαση φαινομένων παραβίασης των δικαιωμάτων της γυναίκας σήμερα στον ιδιωτικό και δημόσιο βίο

 

-    Ενδοοικογενειακή βία: εκφοβισμός, σωματική και σεξουαλική κακοποίηση.

-    Στερεότυπα για τον ρόλο της γυναίκας στο πλαίσιο της οικογενειακής ζωής: αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τις οικιακές εργασίες, την ανατροφή των παιδιών.

-    Διαπροσωπικές σχέσεις: αποδέκτης υποτιμητικών σχολίων, αμφισβήτησης της αξίας της ως

προσωπικότητας

-    Εκπαίδευση: ανισότητες, μη ολοκλήρωση στοιχειώδους εκπαίδευσης

-    Εργασιακό  περιβάλλον:  ανεργία,  περιορισμένη πρόσβαση  σε  θέσεις  ευθύνης,  λιγότερες ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης, οικονομικές ανισότητες, αποκλεισμός γυναικών από συγκεκριμένους  επαγγελματικούς  χώρους  (διάκριση  ανδρικών  –  γυναικείων επαγγελμάτων), θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης

-    Πολιτική:  περιορισμένη  παρουσία  γυναικών  στα  κοινοβούλια  και  σε  υψηλές  πολιτικές θέσεις, καχυποψία απέναντι στις ηγετικές ικανότητες των γυναικών

-    ΜΜΕ – διαφήμιση: αναπαραγωγή των κοινωνικών στερεοτύπων για τη γυναίκα, προβολή

του γυναικείου σώματος ως ερωτικού αντικειμένου

 

 

 

 

Β’ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ: Τρόποι με τους οποίους μπορούν να συμβάλλουν οι νέοι στην επίτευξη της ισότητας των φύλων

 

 

 

 

-    Αναγνώριση   της   ισότητας   των   δύο   φύλων   και   αποδοχή   της   διαφορετικότητας, αλληλοσεβασμός, αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση.

-    Καταδίκη των έμφυλων ανισοτήτων και των φαινομένων βίαιης συμπεριφοράς

-    Αξιοποίηση του διαδικτύου – μέσων κοινωνικής δικτύωσης για την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, για την υπεράσπιση των θυμάτων και τη συμμετοχή σε κινήματα διαμαρτυρίας για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των φύλων

-    Υποστήριξη γυναικών που διεκδικούν θέσεις στα δημόσια αξιώματα (κοινοβούλιο, τοπική

αυτοδιοίκηση)

 

 

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: ανακεφαλαιωτικός – συμπερασματικός

 

 

 

 

Επισήμανση της συλλογικής ευθύνης για την αποδυνάμωση των περιστατικών καταπάτησης των δικαιωμάτων των φύλων – ζήτημα παιδείας