ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΘΕΣΗΣ 2017

                   

                         ΘΕΜΑ  1ο  :  ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΥΓΙΟΥΣ  ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ  ΤΟΥ  ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

                         

                        Επειδή ο τουρισμός αποτελεί μεγάλο επενδυτικό κεφάλαιο για την χώρα μας, πρέπει να τύχει   ιδιαίτερης   μέριμνας   και   προσοχής   από   το   κράτος.   Επιβάλλονται   προσπάθειες   και δραστηριοποίηση των αρμόδιων φορέων καθώς και ατομική και συλλογική υπευθυνότητα, για να καρπωθούμε τα οφέλη που επιφέρει ο οικονομικός αυτός κλάδος. Ειδικότερα απαιτούνται : Πολιτεία

                         Ορθή λειτουργία και κινητοποίηση του υπουργείου τουριστικής ανάπτυξης (διαφήμιση της

                        χώρας μας στο εσωτερικό και εξωτερικό, παροχή κινήτρων στις τουριστικές επιχειρήσεις).

                         Καλύτερες υποδομές : Ε.Ο.Τ. (έλεγχος στην  τουριστική αγορά), βελτίωση του συγκοινωνιακού και επικοινωνιακού δικτύου, εκσυγχρονισμός των ξενοδοχειακών μονάδων, λιμανιών, αεροδρομίων, τουριστών προγραμμάτων.

                         Ποιότητα παροχής υπηρεσιών (τουριστικές σχολές, πτυχία, μόρφωση, κατάλληλη εκπαίδευση,

                        σεμινάρια, επαγγελματική κατάρτιση, επίγνωση επαγγελματικού χρέους).

                         Επικράτηση πολιτικής και κοινωνικής ηρεμίας, ειρηνικές διακρατικές σχέσεις.

                         Αξιοποίηση των αξιοθέατων και προβολή αρχαιολογικών χώρων.

                         Πάταξη του λαθρεμπορίου, της αρχαιοκαπηλίας, της διακίνησης ναρκωτικών.

                         Ασφάλεια και αστυνόμευση.

                         Ποιοτική   και  όχι   ποσοτική   αναβάθμιση  του   τουρισμού  (λιγότεροι   αλλά   εκλεκτότεροι τουρίστες).  Σωτήρια  οικονομική  πηγή  μπορεί  να  αναδειχτεί  και  ο  τουρισμός  περιωπής (υψηλής   εισοδηματικής   τάξης).   Οι   ταξιδιώτες   είναι   δυνατόν   να   γίνουν   οι   καλύτεροι πρεσβευτές της χώρας μας στο εξωτερικό.

                         Στήριξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού

                         Απουσία  εκμετάλλευσης  των  τουριστών  :  καταγγελία  και  επιβολή  ποινής  σε  περιπτώσεις αισχροκέρδειας, που αποτελεί δυσφήμιση της χώρας στο εξωτερικό.

                         Ενίσχυση κοινωνικού τουρισμού.

                         

                        Σχολείο / Φορείς

                         Τουριστική  αγωγή  και  παιδεία  αλλά  και  ανάπτυξη  κριτικής  ικανότητας  προκειμένου  να αποφευχθεί ο στείρος μιμητισμός.

                         Σεβασμός  προς την  παράδοση,  αποφυγή  άκριτης  ξενομανίας,  διαφύλαξη  της εθνικής  μας φυσιογνωμίας και προστασία της πολιτιστικής και ιστορικής μας κληρονομιάς.

                         Προβολή παραδοσιακών στοιχείων (ήθη και έθιμα).

                         Εθνική αυτογνωσία, εθνικός αυτοσεβασμός.

                         Σεβασμός  προς  το  περιβάλλον  (καθαριότητα,  προστασία  ,  διαφύλαξη  της  αισθητικής  των τοπίων).

                         Αξιοποίηση του καλλιτεχνικού δυναμικού της χώρας από τα Μ.Μ.Ε.

                         

                        Ατομική ευθύνη

                        Προγραμματισμός,     οργάνωση,      εξυπηρέτηση, τουριστική       συνείδηση,     ευγένεια, φιλοξενία, σεβασμός,  σοβαρότητα  όσων  απασχολούνται στις  υπηρεσίες του τουρισμού.  Συνδυασμός  του τουρισμού με άλλες επαγγελματικές ενασχολήσεις.

                        Κράτος / Εμπλεκόμενοι φορείς

                        Σεβασμός στον εσωτερικό τουρισμό. Οι έλληνες έχουν δικαίωμα να νιώθουν άνετα ταξιδεύοντας στη χώρα τους και όχι να δυσφορούν και να αισθάνονται ως ξένοι στον τόπο τους (π.χ. κατάλογοι εστιατόριων γραμμένοι σε πέντε διαφορετικές γλώσσες εκτός από ελληνικά !)

                         

                         

                         ΘΕΜΑ:  ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ  ΜΟΡΦΕΣ  ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

                         

Κατά κοινή ομολογία ο θερινός τουρισμός αποφέρει τα μεγαλύτερα κέρδη για την χώρα μας. Εν τούτοις, ο τουρισμός μπορεί να επεκταθεί και με άλλες μορφές, που εξασφαλίζουν οικονομική ανάπτυξη   και   σταθερότητα,   σε   αυτόν   τον   εποχικό   και   ευπαθή   τομέα   της   οικονομίας. Συγκεκριμένα, αναφερόμαστε σε εναλλακτικές μορφές τουρισμού, όπως : ο αγρό(το)τουρισμός, ο οικοτουρισμός, ο χειμερινός, ο αθλητικός, ο εκπαιδευτικός, ο συνεδριακός και ο θεραπευτικός τουρισμός,        που      αποτελούν       προσπάθειες  να αναχαιτιστεί    η          «επιθετικότητα           του βιομηχανοποιημένου τουρισμού». Στη συνέχεια αναπτύσσονται οι σημαντικότερες μορφές εναλλακτικού τουρισμού :

                         Αγρό(το)τουρισμός : αποτελεί μια οργανωμένη τουριστική δραστηριότητα κατά την όποια εξασφαλίζεται  στους  τουρίστες  η  δωρεάν διαμονή  με  αντάλλαγμα  τη  συμμετοχή  τους  σε αγροτικές δραστηριότητες.

                         Οικοτουρισμός  :  πρόκειται  για  μια  μορφή  τουρισμού  που  συνδυάζει  τις  διακοπές  με  τις οικολογικές δραστηριότητες. Και οι δυο αυτές περιπτώσεις τουρισμού χαρακτηρίζονται από σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον. Αναπτύσσονται ασφαλώς στην ύπαιθρο και παρέχουν      υπηρεσίες       όπως   :            καταλύματα,   διατροφή,        πολιτισμικές    και οικολογικές δραστηριότητες, πληροφορίες περιηγητών. Στην ουσία αποτελούν προσπάθειες να ενταθούν οι αγροτικές κοινωνίες σε αναλογικότερο καταμερισμό εθνικού τουριστικού εισοδήματος.

                        Οφέλη:

                                  Αναβίωση παραδοσιακών οικισμών.

                                  Προβολή πολιτιστικής κληρονομιάς.

                                  Ανάπτυξη υγιών ανθρώπινων σχέσεων μεταξύ τουριστών και ντόπιων.

                                  Προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.

                                  Ευαισθητοποίηση όλων αναφορικά με την αξία της φύσης και την σημασία των πόρων της.

                                  Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

                                  Αξιοποίηση τοπικών αγροτικών προϊόντων.

                         

                        Χειμερινός τουρισμός : πρόκειται για τον τουρισμό που αναπτύσσεται σε κυρίως ηπειρωτικές περιοχές

                         

                        Οφέλη :

                                  Προβολή του φυσικού περιβάλλοντος (ομορφιές της χώρας).

                                  Περιφερειακή ανάπτυξη και αξιοποίηση των ορεινών περιοχών.

                                  Καταπολέμηση της αστυφιλίας.

                                  Οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

                                  Εξασφάλιση της απασχόλησης για τους ντόπιους.

                                  Εξανθρωπισμός των σχέσεων με γηγενείς.

                                  Ο τουρίστας γίνεται περιηγητής και οδοιπόρος.

                         

                         Αθλητικός  τουρισμός  :  πρόκειται  για  τον  τουρισμό  που  δημιουργείται  στη  χώρα  μας  με αφορμή αθλητικές διοργανώσεις και εκδηλώσεις (π.χ. ολυμπιακοί αγώνες, παγκόσμια πρωταθλήματα).

                        Οφέλη :

                                  Προβολή του αθλητικού ιδεώδους.

                                  Καλλιέργεια διαχρονικών αξιών.

                                  Επαφή, γνωριμία, επικοινωνία ανθρώπων και λαών.

                                  Συναδέλφωση λαών, ειρηνική συνύπαρξη, άρση των προκαταλήψεων και των ρατσιστικών αντιλήψεων.

                                  Παρουσίαση υγιών προτύπων.

                                  Οικονομική ανάπτυξη.

                                  Νέες θέσεις εργασίας.

                         

                         

                         Εκπαιδευτικός τουρισμός : πρόκειται για τον τουρισμό που δημιουργείται από τις εκδρομές των σχολείων (στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό).

                        Οφέλη :

                                  Παιδαγωγική και μορφωτική σημασία.

                                  Οι μαθητές γίνονται κοινωνοί της πολιτιστικής κληρονομιάς, μυούνται στην κουλτούρα των λαών.

                                  Ενδυνάμωση πατριωτισμού.

                                  Ομαλή κοινωνικοποίηση.

                                  Ανάπτυξη διανθρώπινων σχέσεων (μεταξύ μαθητών και καθηγητών).

                                  Αναζωογόνηση πνεύματος και ψυχής.

                                Αλλαγή παραστάσεων και μείωση του άγχους λόγω εντατικοποίησης της σχολικής ζωής.

                                  Σχολείο πιο ελκυστικό και δημιουργικό.

                          Συναδέλφωση λαών , ειρηνική συνύπαρξη, άρση των προκαταλήψεων και των ρατσιστικών αντιλήψεων.

                                  Επαφή με την φύση.

                                  Γλωσσομάθεια.

                                  Νέες θέσεις εργασίας.

                         

                         

                         ΘΕΜΑ  2ο  :  ΜΝΗΜΕΙΑ

                         

                         

                        Πώς  αντιμετωπίζουν  σήμερα  η  ελληνική  κοινωνία  και  η  πολιτεία  τα  απομεινάρια  του πολιτισμού μας;

                        Η ελληνική εκπαίδευση προσφέρει την απαραίτητη υποδομή ώστε τα αρχαία μνημεία πέρα από« πόροι χρήματος » να είναι και « πόροι μνήμης» για τις νέες γενιές;

                        Θα ήταν άδικο και υπερβολικό να κατηγορήσουμε την κοινωνία και την πολιτεία για αδιαφορία απέναντι στα      μουσεία: και   ανασκαφές      πραγματοποιούνται    και μουσεία κατασκευάζονται και αρκετοί τα επισκέπτονται. Έχει όμως το όποιο ενδιαφέρον, το βάθος, την ποιότητα και την ειλικρίνεια που ταιριάζει σε ένα τέτοιο θέμα;

                        Το βέβαιο είναι πως ούτε όλοι οι αρχαιολογικοί χώροι είναι κατάλληλα αξιοποιημένοι ούτε και όλα τα μνημεία είναι επαρκώς προστατευμένα. Ελλείψεις και ανεπάρκειες υπάρχουν αλλά για να είμαστε δίκαιοι θα ήταν αδύνατο να ξεπεραστούν ολότελα σε μια χώρα που πίσω από κάθε πέτρα κρύβει και ένα νέο αρχαιολογικό θησαυρό. Το αληθινό, λοιπόν, πρόβλημα έγκειται σε όλες αυτές τις αδυναμίες αλλά στη σχέση που ως κοινωνία και πολιτεία συνάπτουμε με τα απομεινάρια του πολιτισμού μας.

                        Από  δυο  βασικά  στάδια  πέρασε  ιστορικά  αυτή  η  σχέση: πρώτα από την ανάγκη της εθνικής αξιοποίησης και ύστερα απ’ την ανάγκη της οικονομικής εκμετάλλευσης. Το πρώτο στάδιο πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την εθνική απελευθέρωση: τα μνημεία έγιναν το κέντρο της εθνικής  διαμόρφωσης,  το  μέσο  καλλιέργειας  της  εθνικής  συνείδησης  και  το  πειστήριο  της ιστορικής συνεχείας. Το δεύτερο βήμα έγινε όταν η ανάπτυξη του τουρισμού υπέδειξε μια νέα δυνατότητα αξιοποίησης: παραδοσιακοί χοροί και αρχαία αγάλματα αποτέλεσαν « τη φολκλορική ατραξιόν» της Ελλάδας του 60 για την τέρψη των τουριστών. Έτσι, όμως, διαμορφωμένη η σχέση μας με τα μνημεία κατέληξε ψυχρή, κενή και ψεύτικη. Δεν είναι μόνο που δυσκολευόμαστε να αντλήσουμε αισθητική απόλαυση και ιστορική γνώση απ’ τη θέαση τους. Είναι κυρίως που αδυνατούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους και να αφήσουμε την φωνή των προγόνων μας να μιλήσει μέσα μας. Τα αρχαία μνημεία είναι για τους περισσότερους κάτι σαν αναγκαίο και όχι πάντα ευχάριστο συμπλήρωμα των ταξιδιωτικών εξορμήσεων τους. Οι επισκέψεις σ’ αυτά είναι συνήθως βαρετές και συχνά αποτέλεσμα καταναγκασμού.

                        Απ’  την  εθνική  υπερηφάνεια  ξεπέσαμε  στο  συμφέρον  και  από  εκεί  στην  υποχρέωση:

                        ακραία   έκφραση   του   συμφέροντος   είναι   η   αρχαιοκαπηλία   και   ακραίο   αποτέλεσμα   της υποχρέωσης είναι η αρχαιολατρία. Στο ενδιάμεσο υπάρχουν άλλες, πιο συχνές και οικείες στάσεις

                        : από την πέτρα που θα αφαιρέσουμε ως την αισθητική βεβήλωση στην οποία θα προβούμε υπάρχει ένα σύνολο συμπεριφορών με κοινό γνώρισμα την ασέβεια. Μια ασέβεια που φαίνεται στον υποβιβασμό των αρχαίων χώρων σε απλά αξιοθέατα προς τουριστική περιήγηση. Πίσω από την ασέβεια αυτή κρύβεται η αδυναμία των παραδοσιακών μεθόδων διδασκαλίας να φέρουν το νέο σε ουσιαστική επαφή με τα αρχαία και νεοτέρα μνημεία του τόπου. Η διδασκαλία που υλοποιείται με την τυποποιημένη διαδικασία της παράδοσης και της εξέτασης μόνο ξηρές πληροφορίες μπορεί να προσφέρει, καταδικασμένες και αυτές να λησμονηθούν ύστερα από λίγο.

                         

                        Στο πλαίσιο αυτής της τυποποίησης εμπίπτουν και οι καθιερωμένες επισκέψεις στους αρχαιολογικούς χώρους, που συνηθέστερα εκλαμβάνονται από τους μαθητές και από τους εκπαιδευτικούς ως αφορμές απόδρασης απ’ το σχολείο και ελάχιστα συμβάλλουν στη βαθύτερη βίωση της άξιας των μνημείων. Με δεδομένη, λοιπόν, την ανεπάρκεια των μέχρι σήμερα μεθόδων προτείνεται ένας άλλος τόπος διδακτικής προσέγγισης. Κύρια αρχή του είναι  η  α ποδέσμευση  της  γ νώ σης  τω ν  μνη με ίω ν  από  τη ν  εξ ε τα στική  δια δικ α σία  κα ι  η  σύνδεση  τη ς με  ένα  πλή θος  λιγ ό τε ρο  ή  περισσότ ε ρο  συνα φών  μα θημά τω ν.

                        Μεγαλύτερο  ενδιαφέρον  παρουσιάζει  η  πρόταση  για  την  α νά πτυξη   μια ς   βιω ματική ς επαφής  κα ι  η  υλο ποίη ση  τη ς  μέ σα  α πό  το  ε υρω παϊκό  πρόγ ρα μμα  γ ια  τη  γ νω ριμία  με  τη ν  ε θνική κληρο νο μιά . Το πλεονέκτημα της έγκειται στην απομάκρυνση απ’ τη γνωσιοκεντρική  λειτουργία και στην ανάπτυξη μεθόδων άμεσης επαφής. Οι επισκέψεις υπό μορφή εξερεύνησης του χώρου και πολύ περισσότερο η ανάληψη ευθύνης απέναντι του μπορούν να αποτελέσουν  την αφορμή για την σφυρηλάτηση μιας βαθύτερης και ειλικρινέστερης σχέσης.

                         

                         

                        ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΕΧΝΗΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΞΕΝΑ ΜΟΥΣΕΙΑ.

                         

                        Θέσεις αντίθετες στο αίτημα επαναπατρισμού όχι μόνο των συγκεκριμένων μάρμαρων αλλά και όλων των αρχαιολογικών θησαυρών του τόπου μας που βρίσκονται σε ξένη κατοχή:

                        1)   Η ελληνική τέχνη αποτελεί τον καλύτερο πρεσβευτή της χώρας μας στο εξωτερικό.

                        2)   Η συμβολή της στην καλλιέργεια του φιλελληνικού κλίματος κατά την εποχή της   εθνικής απελευθέρωσης ήταν καίριας σημασίας.

                        3)   Πολλοί απ’ τους θησαυρούς αυτούς κατέχονται νόμιμα απ τους ξένους και βάσει τιμολογίων

                        αγοράς.

                        4)   Αν έμεναν εδώ, θα ήταν καταδικασμένοι να καταστραφούν.

                        5)   Η ενδεχόμενη επιστροφή των ελγινείων θ’ άνοιγε το δρόμο και για άλλες τέτοιες διεκδικήσεις.

                        6)   Ο επαναπατρισμός των αρχαίων θησαυρών θα μείωνε την αίγλη πολλών μουσείων.

                         

                         Αξιολόγηση  των  παραπάνω  θέσεων

                        1) Το ότι τα ξενιτεμένα έργα των αρχαίων συμβάλλουν στην προβολή της χώρας δεν σημαίνει πως με το να βρίσκονται εδώ αδυνατούν να το κάνουν. Το αντίθετο μάλιστα, αφού ερχόμενος ο ξένος για να τα απολαύσει θα είχε την δυνατότητα να γνωρίσει πλατύτερα και βαθύτερα όχι μόνο τον αρχαίο αλλά και το νεότερο και σύγχρονο πολιτισμό του τόπου μας. Αλλά και έτσι να μην ήταν τα πράγματα, η εθνική, η αισθητική και ηθική αναγκαιότητα της επιστροφής είναι πολύ ισχυρότερη απ’ οποιαδήποτε σκοπιμότητα, ειδάλλως θα είχαμε από καιρό σκορπίσει τις αρχαιότητες μας σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

                        2) Η επίκληση στο ρόλο που οι αρχαίοι θησαυροί έπαιξαν στην καλλιέργεια του φιλελληνικού

                        κλίματος κρύβει κάποια υποκρισία. Πίσω από τα λεγόμενα λανθάνει η υπόδειξη ευγνωμοσύνης που ως έθνος οφείλουμε να τρέφουμε προς τους ευρωπαίους για τη συμβολή τους στην εθνική μας απελευθέρωση. Όμως τι είδους φιλελληνισμός είναι αυτός που αξιώνει ως ανταμοιβή την καταλήστευση της εθνικής μας κληρονομιάς; Εξάλλου, δεν έμειναν απλήρωτες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για τον αγνό φιλελληνισμό τους και με υπέρογκο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό  τόκο ξεπλήρωνε ο τόπος το ηθικό του χρέος δεκαετίες μετά την απελευθέρωση. Τότε, γιατί και εμείς να μην αξιώσουμε μερίδιο από τους Άγγλους για την προσφορά μας στον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο;

                        3) Η νομιμοφάνεια μιας φύσει άδικης αγοραπωλησίας καθόλου αρκετή δεν είναι για να μας πείσει πως δικαία πωλήθηκαν και αγοράστηκαν αντικείμενα που ούτε που πωλούνται ούτε αγοράζονται.

                        4) Ακόμα, είναι αυθαίρετη γενίκευση να λέγεται πως « ό,τι υπήρχε πάνω από την επιφάνεια της γης τότε, οι Έλληνες από άγνοια το έκαιγαν για να το κάνουν ασβέστη», γιατί αν έτσι είχαν τα πράγματα, κανένα αρχαίο μνημείο δεν θα έμενε.

                        5) Επίσης, δεν είναι η μεγάλη διάρκεια μιας αδικίας λόγος για την δικαιοσύνη αλλά για την  άμεση αποκατάσταση της, αφού ο χαρακτήρας της δεν είναι νομικός αλλά πνευματικός, ηθικός και πολιτιστικός και είναι αδύνατο να παραγραφεί όσα χρόνια και αν περάσουν. Από την άλλη, το ότι μια τέτοια επιστροφή θα άνοιγε τον δρόμο για ανάλογες διεκδικήσεις και άλλων λαών που είδαν την αρχαιολογική κληρονομιά τους να λεηλατείται αποτελεί συναισθηματικό και όχι λογικό επιχείρημα, αφού υποβάλλει την ιδέα της αναστάτωσης και των διενέξεων. Αποσιωπάται βέβαια πως με λίγη καλή θέληση και με τη μεσολάβηση των διεθνών οργανισμών τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί κατά ανάγκη.

                        6) Τέλος,  αυτοί  που  αδιαφόρησαν  για  την  κατάσταση  των  απογυμνωμένων  από  τους θησαυρούς  αρχαιολογικών  μας  χώρων  κανένα  δικαίωμα  δεν  έχουν  να  επικαλούνται την αποκατάσταση των αποστερημένων από τους κλεμμένους αυτούς θησαυρούς μουσείων τους. Άλλωστε, το τι θα συμβεί στα μουσεία αυτά αποτελεί δικό τους πρόβλημα και είναι άδικο να αναζητούν τη λύση στην κλοπή.

                         

                        ΠΕΡΙ  ΕΘΕΛΟΝΤ ΙΣΜΟ Υ  ΚΑΙ  ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ

                         

                         ΘΕΜΑ  3ο  :  Εθελοντισμός:  Η σημασία του  και  οι  προτάσεις  για την εξάπλωση  του .

                         

                         Τι  είναι  εθελοντ σμός;

                        Η εθελοντική εργασία ανέκαθεν αποτελούσε μέρος κάθε πολιτισμού και κοινωνίας. Υπό την ευρεία έννοια καθορίζεται ως η ανιδιοτελής συνεισφορά ατόμων στο πλαίσιο μιας οργανωμένης κερδοσκοπικής και μη-αμειβόμενης δραστηριότητας που δεν προβλέπει επαγγελματική εξέλιξη. Σκοπό έχει την ευημερία του συνανθρώπου, της κοινότητας ή της κοινωνίας γενικότερα. Με αυτό το σκεπτικό η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών όρισε –από το 1985-την 5η Δεκεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα Εθελοντών.

                         

                         Μορφές  εθελοντισμού  :

                        Ο εθελοντισμός εκδηλώνεται με αρκετές και διαφορετικές μορφές. Άλλοτε σχετίζεται με τις παραδοσιακές συνήθειες αλληλεγγύης μεταξύ των μελών μιας κοινότητας που κινδυνεύει, άλλοτε  αποβλέπει στην            ανακούφιση    ταλαίπωρων    συνάνθρωπων            μας π.χ.           σεισμόπληκτων           ή πλημμυροπαθών. Ο εθελοντισμός κάποτε εστιάζεται και στην επίλυση διενέξεων, την εξάλειψη της φτώχειας και άλλων συμφόρων. Για αυτό άλλωστε και περιλαμβάνει προσπάθειες τοπικές και εθνικές, όπως επίσης και προγράμματα διμερή και διεθνή.

                         Οι  εθελοντές  συμβάλλουν  στην πρόοδο  όλων των  χωρώ ν  :

                        Σήμερα οι εθελοντές διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, στην  ευημερία  και  στην  πρόοδο  των  βιομηχανοποιημένων  αλλά  και  των  φτωχών  χωρών.

                        1)Συμμετέχουν σε εθνικά προγράμματα αλλά και σε προγράμματα των Ηνωμένων Εθνών α) για την ανθρωπιστική  βοήθεια  β) την τεχνική  συνεργασία και  γ) την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του εκδημοκρατισμού και της ειρήνης. 2) Ο εθελοντισμός επίσης είναι η βάση μεγάλου       μέρους            δραστηριοτήτων         μη-κυβερνητικών οργανώσεων          (ΜΚΟ),επαγγελματικών σωματείων, συνδικαλιστικών οργανώσεων πολιτών. 3) Πολλές εκστρατείες για θέματα όπως ο αναλφαβητισμός, ο εμβολιασμός και η προστασία του περιβάλλοντος εξαρτώνται σε πολύ σημαντικό βαθμό από εθελοντική εργασία.

                         

                         

                         Τ Ο  ΔΙ ΕΘΝΕ Σ  ΕΤ Ο Σ ΕΘ ΕΛΟ ΝΤ ΩΝ 20 01  (ΔΕΕ  200 1)

                         Πότε  αποφασίστηκε  η  καθιέρωση  του  ΔΕΕ ;    Η ιδέα του εορτασμού ενός  Διεθνούς  Έτους Εθελοντών (ΔΕΕ) που έχει ως σκοπό την διευκόλυνση της σημαντικής συμβολής των εθελοντών και της αναγνώρισης των επιτευγμάτων τους, έγινε αποδεκτή από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου 1997.Απο τότε αυτή η ιδέα υποστηρίζεται από

                         1) κυβερνήσεις αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων κρατών καθώς και χωρών με οικονομίες σε μετάβαση,

                        2) Από οργανώσεις που στέλνουν εθελοντές,

                        3) από Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς, πχ Γιατροί χωρίς σύνορα

                        4) από άτομα αλλά και

                         5) από τον ίδιο τον ΟΗΕ.

                                                                                                                                                                       Πού αποσκοπεί το ΔΕΕ; Ο συλλογισμός πίσω από το ΔΕΕ είναι ότι η εθελοντική εργασίακαλείται τώρα όσο ποτέ στο παρελθόν να ασχοληθεί με θέματα πρωταρχικού ενδιαφέροντος α) στον κοινωνικό) β) στον πολιτιστικό γ) στον ανθρωπιστικό τομέα καθώς και δ) στον τομέα οικοδόμησης της ειρήνης. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα στρατεύονται με σκοπό να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως εθελοντές. Το πιο σημαντικό όμως είναι   να   εμπεδωθεί   παντού  η   φιλοσοφία   του   ΔΕΕ,   σύμφωνα   με   την  οποία   η   πρόοδος επιτυγχάνεται πρώτα με την αυθόρμητη συμμετοχή των κινητοποιημένων πολιτών και λιγότερο με τις πρωτοβουλίες των κυβερνήσεων.

                         

                        ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΘΕΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ

                         

                         Τι  πρέπει  να  γίνει  ώστε  να  εξαπλωθεί  ο  εθελοντισμός;  Προκειμένου να προαχθεί το όραμα του εθελοντισμού πρέπει 1) να αναγνωριστεί 2) να διευκολυνθεί και 3) να προβληθεί το έργο των απανταχού  εθελοντών.  Οι  καλύτερες  εθελοντικές  πρωτοβουλίες  θα  μπορούσαν   επίσης  να λειτουργούν   ως   παραδείγματα   προς   μίμηση.   4)   Επιπρόσθετα   γνώσεις   των   πεπειραμένων εθελοντών θα μπορούσαν να διαδοθούν μέσα από δίκτυα. 5) Εννοείται πως τα άτομα-πολίτες δεν πρέπει καθόλου να μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

                         

                        Πρώτον πρέπει να αναγνωριστεί ο εθελοντισμός. Οι κυβερνήσεις και οι τοπικές αρχές θα μπορούσαν  να απευθυνθούν σε εθελοντές προκειμένου να αντιμετωπίσουν ζητήματα όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος και οι πυρκαγιές των δασών στα πλαίσια της συμβολής του εθελοντικού τομέα στην εθνική ευημερία και πρόοδο. Θα μπορούσαν επίσης να θεσπιστούν βραβεία για την ατομική εθελοντική δράση, την ομαδική, την τοπική καθώς και τη δράση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων σε εθνικό επίπεδο, ακόμα και σε διεθνές.

                        Δεύτερον να διευκολυνθεί ο εθελοντισμός. Κάθε κοινωνία πρέπει να προσδιορίσει τι είναι αυτό που θα ενθάρρυνε ή θα αποθάρρυνε την εθελοντική δράση μεταξύ των ανθρώπων της. 1) Το κράτος θα μπορούσε να πρόσφερει εκπαιδευτικά προγράμματα για εθελοντές, ώστε να ενισχύσει την τεχνική δεξιότητα, την καλή διοίκηση και την διαφάνεια στο εθελοντικό τομέα.2) Θα μπορούσε επίσης να εξασφαλίσει ότι οι εθελοντές από αναγνωρισμένες οργανώσεις θα αποκτούν νομική υπόσταση και ασφάλιση ισότιμα με τους εργαζόμενους. 3) Να μεριμνήσει ώστε να παρέχονται ειδικές άδειες σε υπάλληλους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα προκειμένου να επιτελέσουν την εθελοντική εργασία τους. 4) Να απαλλάξει σε μεγάλο βαθμό φορολογικά εκείνους τους πολίτες που αποδεδειγμένα υποστηρίζουν εθελοντικές πρωτοβουλίες. 5) Ένα μερίδιο δημοσίων υλικών πόρων-όπως το τσιμέντο, υλικά στέγασης, βιβλία, φαρμακευτικό υλικό και χρηματοδότηση-θα μπορούσε να παρακρατείται, ειδικά, για τις εθελοντικές οργανώσεις. 6) η οργανωτική υποδομή του  Ο.Η.Ε.,  επίσης,  θα  μπορούσε  να  διευκολύνει  την  εθελοντική  εργασία  από  μέρους  της κοινωνίας των πολιτών. Αυτό θα περιελάμβανε την υποστήριξη προς κάθε εθνικό σώμα εθελοντών προκειμένου να αντιμετωπιστούν διεθνή προβλήματα όπως η περιβαλλοντική υποβάθμιση, το AIDS, η προστασία και η προώθηση της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Τρίτον, να δημιουργηθούν δίκτυα. Η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, ο γραπτός τύπος και τα ηλεκτρονικά μέσα, θα μπορούσαν να συνδράμουν στην εμπέδωση του εθελοντικού οράματος εάν κοινοποιούν τα επιτεύγματα των εθελοντών και τους βοηθούν να ανταλλάσσουν εμπειρίες. Με αυτόν τον τρόπο, θα δοθεί η δυνατότητα σε άλλους πολίτες, αφενός να ενταθούν σε εθελοντικές αποστολές, αφετέρου να αξιοποιήσουν την πείρα και τις τεχνικές των πεπειραμένων εθελοντών, ώστε  να  μην  χρειαστεί  να  ξεκινήσουν  από  το  μηδέν.  Αυτή  η  ανταλλαγή  πληροφοριών  και εμπειριών μπορεί να διενεργηθεί σε τοπικό επίπεδο όπως και ανάμεσα σε ευρύτερες περιοχές. Όμως, με την βοήθεια των ηλεκτρονικών μέσων δεν θα δυσκολευτεί να αποκτήσει παγκόσμιες διαστάσεις.

                        Τέταρτον, να προβληθεί το όραμα του εθελοντισμού. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να στοχεύει στην προσέλκυση νέων εθελοντών, στη μεγαλύτερη προσφορά υπηρεσιών από καινούριους υποψηφίους εθελοντές με σκοπό την προώθηση νέων κοινωφελών δραστηριοτήτων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τη δημιουργία ενός κλίματος που θα υποστηρίζει την εθελοντική δράση από μέρους της κοινής γνώμης και των επισήμων πολιτικών και πολιτειακών αρχών. Ειδικότερα  στα  θέματα  προβολής  από  τον  Τύπο,  ο  στόχος  αυτής  μπορεί  να  συνδεθεί  και  με μερικές από τις δραστηριότητες που αναφέρονται στην παράγραφο περί αναγνώρισης, όπως για παράδειγμα το θέμα των βραβείων, καθώς και της παραγράφου περί επέκτασης των δικτύων. Παράλληλα με την προβολή δεξιοτήτων και του επαγγελματισμού των εθελοντών θα ήταν πολύ χρήσιμο   να   δημοσιοποιούνται   και   τα   έμμεσα   ωφέλη   που   αποκομίζει   η   κοινωνία   από δραστηριότητες όπως λόγου χάρη η αιμοδοσία, οι εκστρατείας κατά των ναρκωτικών και ο αγώνας υπέρ του περιβάλλοντος.

                        Πέμπτον, να αναληφθούν πρωτοβουλίες από τον καθένα μας. Όλα τα προαναφερθέντα έχουν νόημα εάν και εφόσον κάθε άτομο αναλάβει τις ευθύνες του και συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι μόνο υπεύθυνο για την υγεία του και ευζωία του. Αποτελεί  επίσης, προσωπική του υπόθεση και  η  συλλογική  ευημερία  και  η  ποιότητα  ζωής.  Η  εκκλησία  με  τον  φιλανθρωπικό  της  έργο αποτελεί κατά γενική ομολογία των πρώτο διδάξαντα. Ευτυχώς που σήμερα υπάρχουν και πολλές άλλες  εθελοντικές  οργανώσεις.  Χρέος του καθενός  μας  είναι να  παρουσιαστεί  αυθόρμητα  σε οποιαδήποτε   εθελοντική   οργάνωση     ενεργοποιείται   προς   ώφελος   των   αναξιοπαθούντων. Μπορούμε, επίσης, να ενδιαφερθούμε για τον καθορισμό του δρόμου μας, ή του πάρκου της γειτονιάς μας αλλά και για την αναδάσωση μιας βουνοπλαγιάς ή την περιποίηση ενός αρχαιολογικού χώρου. Πολίτες που διαθέτουν επαγγελματική κατάρτιση και χρήσιμες ειδικότητες (ιατροί, νοσοκόμοι, εκπαιδευτικοί, νομικοί και κληρικοί) μπορούν να παράσχουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους σε εκείνους που τις χρειάζονται. Εάν μάλιστα κάποιοι από μας διαθέτουμε μεγάλη και μικρή περιουσία, μπορούμε να δώσουμε το καλό παράδειγμα ανοίγοντας ένα λογαριασμό που σταδιακά θα μπορούσε να εξελιχθεί σε υποτροφία για κάποιο παιδί εγκλωβισμένο που επιθυμεί να σπουδάσει στο εξωτερικό.

                        ΕΠΙΛΟΓΟΣ

                         Η  α νά γ κη  γ ια  ε θε λοντ ική  πρόσφορά  ε ίνα ι  με γ αλύτε ρη  παρά  ποτέ  , δεδομένων των αντίξοων επιπτώσεων των παγκόσμιων προβλημάτων όπως είναι α) η περιβαλλοντική  υποβάθμιση β) η χρήση ναρκωτικών ή γ) ο ιός του AIDS στις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες  δ) η εξάλειψη της φτώχειας στις αναπτυσσόμενες χώρες και ειδικότερα στις τριτοκοσμικές.  Όμως ενώ η συμβολή των  εθελοντών  είναι  τεράστια,  μεγάλο  μέρος  της  εργασίας  τους   περνά  απαρατήρητη.  Δεν αναγνωρίζεται ακριβώς επειδή δεν είναι εργασία που αμείβεται  από  την αγορά. Η εθελοντική εργασία είναι αυθόρμητη, ανεπίσημη και δυστυχώς δεν υπάρχουν θεσμοί που να την προάγουν και να την ενισχύουν. Αυτό το μεγάλο κενό φιλοδοξεί να καλύψει το διεθνές έτος εθελοντισμού.

                        Το  Δ.Ε.Ε.  αποβλέπει  σε  μια  μεγάλη  αποκεντρωμένη  προσπάθεια.  Έξαλλου  ένα  από  τα χαρακτηριστικά των εθελοντών είναι η πεποίθηση τους ότι το παγκόσμιο ξεκινάει από το τοπικό, ότι δηλαδή η κοινωνική και οικονομική πρόοδος δεν προκαλείται από πάνω προς τα κάτω, αλλά από το τοπικό προς τα πάνω. Έτσι, ο εθελοντισμός θα πρέπει να επικεντρωθεί α) στην τοπική κοινότητα β) στην ομάδα πολιτών γ) στο χωριό δ) στους κατοίκους την μεγαλούπολης και όχι σε μια παγκόσμια συνάντηση κορυφής για τον εθελοντισμό. Το όραμα του εθελοντισμού μπορεί να διαδοθεί μέσα από μια μεγάλη αποκεντρωμένη προσπάθεια που θα αποβλέπει στην ευαισθητοποίηση των κοινωνιών, των εθνών και της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Μια προσπάθεια που θα διατρανώνει τη σημασία, την αξία και το περιεχόμενο των εθελοντικών συνεισφορών.

                         

                         Ατομική  εθελοντική  δράση  :  Σχεδιάγραμμα

                         

                        Συγκριμένες πρωτοβουλίες με τις οποίες ένας πολίτης μπορεί να συνδράμει τους πολίτες αλλά και την κοινωνία του.

                         

                        1)    Α νθρωπι στι κές  δράσει ς  και  δράσει ς  αλ λ ηλ εγ γύης

                         

          Επισκέψεις στους αρρώστους και τα νοσοκομεία

          Αιμοδοσία

          Βοήθεια σε εκείνους που χρειάζονται φυσιοθεραπεία

          Ιππασία για παιδιά με ειδικές ανάγκες

          Παροχή δωρεάν νομικών σύμβουλων

          Παροχή φιλικών υπηρεσιών, όπως υποστήριξη και συμβουλές

          Συγκέντρωση   και   διανομή   χρησιμοποιημένων  ρούχων,  υποδημάτων,   παιχνιδιών   και τροφής σε φτωχές οικογένειες

          Βοήθεια σε άγαμες μητέρες και συνταξιούχους.

          Δημιουργία και συμμετοχή σε ανοιχτή γραμμή συνομιλίας για εκείνους που βρίσκονται απόγνωση

          Επισκέψεις σε φυλακές

          Παροχή  στους  ηλικιωμένους,  που  έχουν  ανάγκη  για  βοήθεια  με  γράψιμο  επιστολών, παρέα, ιατρικές εξετάσεις και δωρεάν κούρεμα

2)    Α στι κές  και  αναπτυξ ι ακές  δράσει ς

          Ανακαίνιση ιδρυμάτων για τους συνταξιούχους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες

          Ανακαίνιση αστικών και κοινοτικών κέντρων, σχολείων, νοσοκομείων, βιβλιοθηκών.

          Ανοικοδόμηση παλιών και χαλασμένων κτηρίων

          Χτίσιμο μιας κοινοτικής αίθουσας σε μια φτωχή συνοικία

          Κατασκευή   δρόμων   ή   μονοπατιών   με   βοήθεια   από   ειδικευμένους   εθελοντές   και προσφερόμενα υλικά.

          Δημιουργία γηπέδου ή παιδικής χαράς για τα παιδιά της πόλης

          Καθαρισμός σχολείων, κοινοτικών κέντρων, νοσοκομείων.

          Κατασκευή ξύλινων πάγκων στις στάσεις λεωφορείων έξω από τα σχολεία

          Δημιουργία  σπιτιών  για  τους  ηλικιωμένους  παρέχοντάς  τους  στο  μεταξύ  μια  ημέρα φροντίδας και διασκέδασης

          Καθαρισμός ενός ιστορικού χώρου

          Βοήθεια να χτιστούν ή να ανακαινιστούν εκκλησίες ή ναοί λατρείας

3)    Περι βαλ λ ο ντι κές  δραστ ηρι ό τητες

          Συμμετοχή σε καθαρές και πράσινες πρωτοβουλίες

          Καθαρισμός παραλιών, ποταμών, πάρκων και φυσικών αποθεμάτων

          Καθαρισμός δημοσίων έργων και κλάδεμα των δέντρων

          Φύτευση ενός κήπου. Συλλογή και διατήρηση δενδρυλλίων, βοτάνισμα

          Φύτευση δένδρων και εντατική αναδάσωση

          Εκστρατεία για το περιβάλλον

          Προσπάθεια για να ασχοληθούν και να ενημερωθούν τα παιδιά σχετικά με τη φύση και το περιβάλλον

                         

4)    Εκπαιδευτικές  Δραστηριότητες

          Μετάδοση  τεχνικών  δεξιοτήτων  και  παροχή  επαγγελματικής  εκπαίδευσης  δια  μέσου ελεύθερων διαλέξεων ή δραστηριοτήτων

          Συγκρότηση    ελεύθερων      εκπαιδευτικών            συνεδριάσεων            από      γιατρούς          και            άλλους επαγγελματίες ειδικούς

          Πρόσφορά φροντίδας σε νήπια και μητέρες δια μέσου εργαστηρίων

          Οργάνωση εκστρατειών ενημέρωσης για παράδειγμα για το AIDS

          Οι μαθητές γυμνασίου να έχουν τη δυνατότητα να επισκέπτονται εθελοντικά προγράμματα που ταιριάζουν με τα ενδιαφέροντα τους: π.χ. αυτοί που ενδιαφέρονται για τα ζώα να βοηθούν να τρέφονται τα ζώα σε κέντρα προστασίας ζωών.

          Χρησιμοποίηση ενός ζωολογικού πάρκου, για να διδάξουν τα παιδιά να ενδιαφέρονται για τη φύση.

          Εκστρατείες ενημέρωσης στους δρόμους με τη χρήση αφισών, ενημερωτικών stands, κτλ.

          Διδασκαλία κηπευτικών τεχνικών.

          Δημόσιες συναντήσεις για θέματα σχετικά με τον εθελοντισμό.

          Ένας ιστορικός ή συγγραφέας που να καταγράψει την ιστορία του εθελοντισμού στη χώρα.

5)    Α ύξηση  χρηματικών  πόρων,  εξασφάλιση  εγγυητή.

          Άνοιγμα αποταμιευτικών λογαριασμών για ορφανά ως παρακαταθήκη για την αγορά ενός σπιτιού στο μέλλον, έτσι ώστε ο λογαριασμός να είναι επαρκής όταν το παιδί φτάσει στα

21 χρόνια.

          Να  προσφέρουν  οι  τηλεπικοινωνιακές  εταιρείες  ένα  πακέτο  εκπτώσεων  για  κινητά τηλέφωνα και συσκευές αναγνώρισης κλήσεων για τους εθελοντές ως δείγμα ενίσχυσης και συνεισφοράς τους προς τους εθελοντές.

          Οργάνωση ενός φιλανθρωπικού δείπνου ή ενός παζαριού για φιλανθρωπικό σκοπό για την αύξηση των χρηματικών πόρων.

          Να χρηματοδοτήσει ο ιδιωτικός τομέας τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ ή ενός ρεπορτάζ για την IVD ή για τα εθελοντικά προγράμματα.

          Να δωρίσουν οι φαρμακευτικές εταιρείες ή φαρμακεία βασικά φάρμακα.

                         ΘΕΜΑ  4 ο : ΔΙ ΑΔΙ ΚΤΥΟ  ΚΑΙ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΣ Η

                         

                        Συσχέτιση τεχνολογίας-νέων:  Οι νέοι στην εποχή μας έχουν τη δυνατότητα να εξοικειωθούν από μικρή ηλικία με τη χρήση υπολογιστών σε αντίθεση με τους ενήλικες που δεν είχαν ανάλογες ευκαιρίες. Παρατηρείται, λοιπόν, συχνά το φαινόμενο να κατέχουν ορισμένοι νέοι περισσότερες γνώσεις και δεξιότητες στον τομέα αυτόν από κάποιους ενήλικες.

                        Ποιες είναι οι επιδράσεις του φαινομένου αλληλεπίδρασης νέων και ενηλίκων με το διαδίκτυο;

                        Αρνητικές ή θετικές μπορεί να είναι οι επιδράσεις που έχει το φαινόμενο αυτό στις σχέσεις των νέων με τους μεγαλύτερους, γονείς, δασκάλους και άλλους.

                         

                        Ποια  προβλήματα  δημιουργούνται  στις  μεταξύ  τους  σχέσεις;  Είναι  δυνατόν  με  αυτά  τα δεδομένα να αναπτυχθεί μια βαθύτερη και πιο γόνιμη σχέση ανάμεσα στην παλαιότερη και στη νεότερη γενιά;

                        Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η νέα γενιά είναι πολύ καλά ενημερωμένη στο θέμα των τεχνολογιών. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι εξαιρετικά ελκυστικός στους νέους. Πολλοί απ’ αυτούς επιλέγουν την πληροφορική ως πεδίο της επαγγελματικής τους δράσης, αποκτώντας έτσι εξειδικευμένες γνώσεις και υψηλή κατάρτιση σ’ αυτόν τον γνωστικό τομέα. Είναι προνομιούχοι σε σχέση   με   τους   μεγαλύτερους   τους,   γιατί   έχουν   παράλληλη   εποπτεία   παλιών   και   νέων επιτευγμάτων και είναι σε θέση να αφομοιώνουν πληθώρα ερεθισμάτων, σε αντίθεση με τους ενηλίκους, που οχυρώνονται πίσω απ’ το παλιό και το δεδομένο, το οποίο ονομάζουν κλασικό, αμφισβητώντας καθετί νέο. Αυτή η δυσκαμψία πνεύματος και η αδυναμία απορρόφησης των νέων μηνυμάτων τούς κάνει να αισθάνονται παροπλισμένοι και ενδόμυχα να φοβούνται ότι θα αντικατασταθούν απ’ τη νέα γενιά, γι’ αυτό τον λόγο αντιδρούν σπασμωδικά έχοντας ως κύριο όπλο τους την εύκολη επίκριση, την υποτίμηση και την ειρωνεία. Για να είμαστε, όμως αντικειμενικοί, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι και οι νέοι πολλές φορές έχουν μια αλαζονική, επιδεικτική συμπεριφορά, στηριζόμενοι στις νέες δυνατότητες που τους παρέχει η τεχνολογική πρόοδος και στην ακατανίκητη αίσθηση υπεροχής.

                        Το επιθυμητό βέβαια είναι η αγαστή συνεργασία και η συμπόρευση των δύο πλευρών. Αυτό επιτυγχάνεται όταν οι γονείς και οι δάσκαλοι είναι ηλικιακά κοντά με τους νέους.  Τότε μόνο μειώνεται η επιφυλακτικότητα και προβάλλεται ένα ανανεωτικό, προοδευτικό πνεύμα. Σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχει κοινός κώδικας επικοινωνίας και κοινά σημεία αναφοράς. Έτσι, ο μεγαλύτερος γονιός ή δάσκαλος μπορεί να γίνει σύμβουλος και καθοδηγητής του παιδιού. Είναι επιτακτική ανάγκη να συνειδητοποιήσουν οι μεγαλύτεροι ότι το ποτάμι της εξέλιξης και η πλημμυρίδα των εξειδικευμένων γνώσεων θα έχουν ασταμάτητη ροή, γι’ αυτό θα πρέπει να διευρύνουν τους ορίζοντές τους, να δείξουν εμπιστοσύνη στη νέα γενιά και να της δώσουν πρωτοβουλίες. Πρέπει να αναπτυχθεί μια γόνιμη σχέση, να χαραχτεί μια κοινή πορεία, όπου ο καθένας θα προσφέρει αυτό που ξέρει και μπορεί (εμπειρίες μεγαλυτέρων-γνώσεις νέων). Δεν πρέπει να υπάρχουν αντίπαλα στρατόπεδα και διαχωριστικές γραμμές και αυτό θα επιτευχθεί με τον αλληλοσεβασμό, την κατανόηση και τον εποικοδομητικό διάλογο.

                        Ποιες δυνατότητες μπορεί να προσφέρει η χρήση του H/Y; Ποια προβλήματα ενδεχομένως να προκύψουν;

                          Η  εισαγωγή  το υ  H/Y στα  σχολε ία  μπορε ί  να  κάνε ι  τη  διδα σκα λία  πιο  ελκυστι κή ,  ευχά ριστη  κα ι  αποδοτ ική .  Με τις πολλαπλές  λειτουργίες και τους τρόπους χρήσης του Η/Υ  προάγεται  η ανάπτυξη του παιδιού και δραστηριοποιούνται οι νοητικές του ικανότητες. Οι μαθητές αποκτούν γνώσεις ή εξασκούν τις ήδη υπάρχουσες μέσω ελκυστικών προγραμμάτων. Για π.χ. εφαρμόζεται με επιτυχία μια πρωτοποριακή μέθοδος προσέγγισης της αρχαίας  ελληνικής φιλοσοφίας, που καταργεί τον πληκτικό τρόπο διδασκαλίας και ενισχύει την ενεργή συμμετοχή των μαθητών. Έτσι τους δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσουν οι ίδιοι την τέχνη, τη θρησκεία, τα φιλοσοφικά ρεύματα και τον τρόπο ζωής των προγόνων τους. Συνεπώς, η μαθησιακή διαδικασία μετατρέπεται σ’ ένα ευχάριστο παιχνίδι που δεν έχει καμία σχέση με το χρονοβόρο ψάξιμο σε πολλά ογκώδη βιβλία. Η χρήση των νέων τεχνολογιών συντελεί στη διεύρυνση και δικτύωση των κοινωνιών, αποφεύγοντας τον παραδοσιακό εθνοκεντρισμό των κλειστών κοινωνικών ομάδων. Με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και τη σύνδεση των σχολείων με διεθνή δίκτυα γίνονται εξ αποστάσεως συζητήσεις και συσκέψεις, αίροντας τα εμπόδια της απόστασης και των χρονικών περιορισμών. Ακόμη και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορούν να γίνουν ένα καρποφόρο μέσο ανάπτυξης δεξιοτήτων και απόκτησης γνώσεων. Τα παιδιά μαθαίνουν να συνεργάζονται, αφού συνήθως παίζουν δύο παίκτες μαζί και να λύνουν από κοινού διάφορα προβλήματα. Έρχονται επίσης σε επαφή με ποικίλα γνωστικά αντικείμενα π.χ. ενασχόληση με την καλλιτεχνία, την ιστορία, τα μαθηματικά, τη γεωγραφία  κ.α.  Δεν  πρέπει  όμως  να  ωραιοποιούμε  την  κατάσταση  και  να  εθελοτυφλούμε μπροστά στα προβλήματα που ενδεχομένως μπορεί να προκύψουν από προγράμματα που ισοπεδώνουν την προσωπικότητα του παιδιού και του δασκάλου.

                        Τα διδακτικά προγράμματα πρέπει να σέβονται τα χαρακτηριστικά και το ρυθμό αντίδρασης των  μαθητών  και  το  ρόλο  του  δασκάλου.  Ο   διδά σ κω ν   σε   κα μία   περίπτω ση   δε ν   πρέπει   να  κα τα ργ η θεί,  α ντ ίθετ α  ε ίνα ι  α να γ κα ίο  να  αξ ιο ποιη θεί  η  ε μπειρία  το υ.   Επιπροσθέτως, πρέπει να εξεταστεί  αν  η  χρήση  του  ηλεκτρονικού  υπολογιστή  ενθαρρύνει   τον  ατομικισμό  και  την εσωστρέφεια  και  διογκώνει  την  αδυναμία  συνεργασίας,  και  εκδήλωσης  ομαδικού  πνεύματος. Κάποιοι πιστεύουν, χωρίς όμως να στηρίζονται σε στέρεα, ασφαλή επιστημονικά πορίσματα ότι ο ηλεκτρονικός υπολογιστής υπνωτίζει τα παιδιά με την καταλυτική δύναμη της εικόνας και αυξάνει τον κίνδυνο της ψυχοκοινωνικής απομόνωσης.

                         

                        Προβλήματα που δημιουργούνται από τη χρήση του Internet σε ποικίλους τομείς της κοινωνικής ζωής :

                        Η  εκτεταμένη  χρήση  του  διαδικτύου  ε νέ χ ε ι   το ν   κίνδυνο   δη μιο υργ ία ς   νέ ω ν   ά κα μπτω ν,  κο ινω νικώ ν  ιε ρα ρχ ιώ ν.  Στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας θα βρίσκονται πλέον όσοι έχουν τη δυνατότητα χρήσης των νέων τεχνολογιών και πρόσβαση στο Internet και θα αποκλείονται οι μη μυημένοι σ’ αυτό τον κόσμο. Έτσι, θα δημιουργηθεί ένα «γκέτο γνώσης»  που θα ενισχύει την ανισότητα  στην  πληροφόρηση  και  την  αξιοποίηση  αυτής.  Αν  θέλουμε  να  υπάρχει  κοινωνική συνοχή πρέπει όλοι επί ίσοις όροις να έρθουν σε επαφή μ’ αυτά τα  τεχνολογικά μέσα και να καταρτιστούν,  κάτι  που  δεν  φαίνεται  να  ισχύει  για  τα  φτωχά  και   απομονωμένα  κοινωνικά στρώματα.

                        Ελλοχεύει,  επίσης,   ο   κίνδυνο ς   τη ς   α συδο σία ς   κα ι   τη ς   α νε ξ έ λεγ κτη ς   δρά σης.   Πρέπει  να ληφθούν μέτρα και να θεσπιστούν κανόνες δεοντολογίας για την ηλεκτρονική καταπάτηση πνευματικών δικαιωμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρέπει για π.χ. να καταπολεμηθεί η πειρατεία τραγουδιών, η παράνομη δηλαδή διάδοση και αναπαραγωγή τους. Είναι αδήριτη ανάγκη να αντιμετωπιστεί αυτή η προσβολή της πνευματικής ιδιοκτησίας που αφήνει ανυπεράσπιστο κάθε δημιουργό. Το Internet έχει επίσης μεταβληθεί σε μέσο πολιτικής προπαγάνδας και προβολής αντικοινωνικής   συμπεριφοράς.   Υπάρχουν   διάσπαρτα   μέσα   στο   διαδίκτυο   ακροδεξιά   και νεοναζιστικά στοιχεία, χωρίς να λείπει και το πορνογραφικό υλικό ή ακόμα και η προβολή οργανωμένου εγκλήματος, που ερεθίζουν τη σκέψη και τη φαντασία ενηλίκων και ανηλίκων. Πρέπει οπωσδήποτε να προστατευτούν οι ανήλικοι, που δεν έχουν τα απαραίτητα πνευματικά εφόδια, με τη λήψη νομικών μέτρων σ’ όλο τον κόσμο.

                        Τίθεται, επιπροσθέτως, και το θέμα της αξιοπιστίας του διαδικτύου. Τα πολλά ψευδή, ανυπόστατα μηνύματα καταδεικνύουν ότι οι προβαλλόμενες πληροφορίες πρέπει να ελέγχονται απ’ το δέκτη, αφού δεν υπάρχει κάποιος οργανωμένος επίσημος φορέας που μπορεί να ελέγχει την αξιοπιστία του πομπού και όσων αυτός προβάλλει.

                        Το Internet συντέλεσε στην παγκοσμιοποίηση της αγοράς και στην ανάπτυξη ηλεκτρονικών αγορών, που έχουν ως στόχο το οικονομικό κέρδος των επιχειρήσεων με τον παράλληλο εθισμό των νέων στον υπερκαταναλωτικό τρόπο ζωής και την ώθηση τους στην ικανοποίηση πλαστών αναγκών με τον πιο ταχύ και ξεκούραστο τρόπο. Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τη ζωντανή επικοινωνία και προτιμούν να μιλούν και να παίζουν μανιωδώς με συμπαίκτες «εξ αποστάσεως» και χωρίς να το καταλάβουν γίνονται τα θύματα κάποιων επιτηδείων που κερδίζουν χρήματα σε βάρος τους.

                        Επίσης, για να εξοικειωθούν όλοι οι πολίτες με τις νέες τεχνολογίες πρέπει τα ανάλογα προϊόντα να διατίθενται σε προσιτές τιμές. Στον τομέα του δημοσίου θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί η δημόσια διοίκηση και να αναπτυχθεί η  ε θνική  πλη ρο φορ ική  υπο δο μή , που θα διευκολύνει την ενημέρωση και την πληροφόρηση των πολιτών, ενώ παράλληλα θα διασφαλίζει τα στοιχεία που αναφέρονται σε προσωπικά τους δεδομένα, π.χ. τις φορολογικές τους δηλώσεις. Πρέπει όλη αυτή η οργάνωση να γίνει με επίκεντρο την εξυπηρέτηση των πολιτών.

                         

                         ΘΕΜΑ  5ο   :  ΙΣΟΤΙ ΜΙΑ  Τ ΩΝ  ΔΥΟ  ΦΥΛΩΝ

                         

                         Ορι σμό ς:

                        Φεμινισμός είναι το κοινωνικό κίνημα που αποβλέπει στην πλήρη χειραφέτηση της γυναίκας και στην κοινωνικοπολιτική της εξίσωση με τον άνδρα. Η λέξη προέρχεται από τη λατινική λέξη femina = γυναίκα.

                         Ι στο ρι κή  αναδρομ ή   :

                        Στην προϊστορική εποχή πιστεύεται ότι ο ρόλος της γυναίκας ήταν κυρίαρχος. Ο Bachofen υποστηρίζει ότι στην πρώτη μορφή της ανθρώπινης κοινωνίας επικρατούσε η μητριαρχία, άποψη που υιοθετήθηκε από πολλούς κοινωνιολόγους. Στη μινωική εποχή οι γυναίκες είχαν κάποια σχετική ελευθερία. Στην αρχαία Αθήνα η γυναίκα ήταν περιορισμένη στο σπίτι. Στη Σπάρτη βρισκόταν σε καλύτερη θέση και μόνο στη Μυτιλήνη, την πατρίδα της Σαπφώς, η γυναίκα είχε δικαιώματα και επιτρεπόταν η μόρφωση της. Στους άλλους αρχαίους λαούς της Ανατολής και της Δύσης η θέση της ήταν αξιοθρήνητη. Ο Χριστιανισμός διακήρυξε την απελευθέρωση της γυναίκας, αλλά ουσιαστικά με τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην Αμερική, τη Γαλλική επανάσταση και το κίνημα του Διαφωτισμού άρχισε να ωριμάζει η αντίληψη για την παραχώρηση δικαιωμάτων  στη  γυναίκα.  Στη χώρα μας το  1930  δόθηκε στις  γυναίκες-  άνω  των 30 ετών  – δικαίωμα ψήφου για τις δημοτικές εκλογές και το 1952 απέκτησε το δικαίωμα του « εκλέγειν» και «εκλέγεσθαι». Το 1975 με άρθρο του Συντάγματος ορίστηκε ότι «οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις» και κατοχυρώθηκε πλήρως η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων στη χώρα μας. Στις περισσότερες χώρες της Ασίας και της Αφρικής ο ήλιος του φεμινισμού δεν ανέτειλε  ακόμη  και  όπως  φαίνεται,  θα  αργήσει  πολύ  να  ανατείλει.   Τ ο   φε μινιστικό   κίνη μα  ε πιδιώ κε ι  κυρ ίω ς  :

 Ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις των δύο φύλων σε όλους τους τομείς δραστηριότητας.

 Ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση.

 Επαγγελματική ισότητα και ίση αμοιβή με τον άνδρα για ίσης αξίας εργασία.

 Τα ίδια πολιτικά δικαιώματα και, επομένως, συμμετοχή και της γυναίκας σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας και πολιτικής ζωής.

 Κοινή ευθύνη για την ανατροφή των παιδιών.

 Κατάργηση της προίκας.

 Κοινωνική ελευθερία.

 Α ί τι α  υπ ο τί μησης  της  γυναί κας   :

         Η αντίληψη των πατριαρχικών κοινωνιών βασιζόταν στη γυναικεία αδυναμία:

         προσφοράς στη γεωργική παραγωγική δραστηριότητα

         συμβολής στον αγώνα διαφύλαξης των αγαθών από ξένη επιβουλή.

 Ο αποκλεισμός της γυναίκας από τη μόρφωση και την επαγγελματική κατάρτιση.

 Τα  μεταδιδόμενα  στις  επόμενες  γενιές,  και  από  τις  ίδιες  τις  γυναίκες,  στερεότυπα  και προκαταλήψεις, σχετικά με τη φυσική και νοητική κατωτερότητα της γυναίκας.

 Οι σκοπιμότητες που εξυπηρετούν αυτές οι αντιλήψεις :

         εκλογίκευση της κυριαρχίας του αρσενικού.

         εκμετάλλευση των γυναικών

         αδράνεια ορισμένων γυναικών και αποποίηση των ευθυνών τους.

 Τα  Μ.Μ.Ε.  προβάλουν  πρότυπα  υπεροχής  του  άντρα  και  υστέρησης  της  γυναίκας   – εκμεταλλεύονται τη γυναίκα στη διαφήμιση –την εμφανίζουν αδύναμη και καταξιωμένη μόνο στο  πλευρό  του  άνδρα  –την  παρουσιάζουν  ως  πλάσμα  ανόητο,  ανίκανο  να  σκεφτεί  με μοναδικό στόχο να γοητεύσει τον άνδρα

 Η επιβάρυνση της γυναίκας με:

         τους παραδοσιακούς ρόλους (νοικοκυρά, σύζυγος, μητέρα, κτλ.).

         τους σύγχρονους (εργαζόμενη, κοινωνικά και πολιτικά δραστηριοποιημένη)

Έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία της να ανταποκριθεί επάξια σε όλους και κατ’ επέκταση τη σκόπιμη γενίκευση της

 Η  εκπαίδευση  με  τα  πρότυπα  που  προβάλει  και  την  αποσιώπηση  ή  υποβάθμιση  του

πραγματικού της ρόλου, σε καίριες ιστορικές στιγμές.

 Α πο τελ έσματα  :

 Γ ια  το  ά το μο :

Α. Στη ζωή των γυναικών

 Κοινωνική περιθωριοποίηση

 Συμπτώματα           χαμηλής          αυτοεκτίμησης           (έλλειψη          αυτοπεποίθησης        –παθητικότητα)

συμπλέγματα κατωτερότητας

 Διατήρηση των παραδοσιακών ρόλων στην οικογένεια, που έχει όλη την ευθύνη : νοικοκυριό, ανατροφή παιδιών

 Περιορισμός του ελεύθερου χρόνου με την ένταξή της στην παραγωγική δραστηριότητα.

 Αποχή από κοινωνικές δραστηριότητες

 Διλήμματα και συνειδησιακά προβλήματα, από έλλειψη χρόνου για ανταπόκριση σε όλες τις υποχρεώσεις

 Στον εργασιακό       χώρο    αντιμετωπίζει εντονότερα       το         πρόβλημα       της ανεργίας,  της

εκμετάλλευσης, της άνισης και άδικης αμοιβής των αυθαίρετων απολύσεων.

 Εκμετάλλευση του γυναικείου φύλου από τα ΜΜΕ στη διαφήμιση

 Περιορισμένη  συμμετοχή  στο  συνδικαλισμό,  στην  πολιτική  και  υψηλόβαθμές  διοικητικές θέσεις.

Β. Στη ζωή των ανδρών.

 Ανάληψη δυσβάστακτων υποχρεώσεων

 Άγχος από τις αγωνιώδεις προσπάθειες για ανταπόκριση στο ρόλο του ισχυρού

         Εγωισμός και ρατσιστικές αντιλήψεις για το γυναικείο φύλο.

Γ. Για την κοινωνία

 Δυσαρμονία στις σχέσεις των δύο φύλων, ανταγωνισμός, καχυποψία, υποκρισία κ.α.

 Κρίση στο θεσμό της οικογένειας που επηρέαζε την ψυχολογία και των παιδιών

 Διατήρηση  των  εξουσιαστικών  δομών  στην κοινωνία  με  αποτέλεσμα τον αυταρχισμό στις κοινωνικές αδικίες.

 Στέρηση της κοινωνίας από άξια παραγωγικά άτομα με τον παραγκωνισμό της γυναίκας στον επαγγελματικό στίβο.

 Επ ι τεύ γματα  το υ  γυ ναι κεί ο υ  κι νήματο ς  :

 Ισότιμη εκπαίδευση της γυναίκας με τον άνδρα σε όλες τις βαθμίδες

 Κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών σε επαγγέλματα ανδρικά και γυναικεία

 Καθιέρωση,  στο  δημόσιο  τουλάχιστον  τομέα,  ίσης  αμοιβής  άνδρα  και  γυναίκας  για  ίση προσφορά εργασίας.

 Κατάκτηση του δικαιώματος του « εκλέγειν και του εκλέγεσθαι».

 Αναθεώρηση  του  οικογενειακού  δικαίου  και  κατάργηση  του  αναχρονιστικού  θεσμού  της προίκας.

 Η   γυναίκα   παύει   να   ζει   περιορισμένη   στο   σπίτι.   Ξεπεράστηκαν   τα   ταμπού   και   οι προκαταλήψεις

 Με τη συμμετοχή της στην κοινωνική και δημόσια δράση απέδειξε την ισοτιμία της με τον άνδρα ενώ  πολλές φορές τον υπερέβη.

                         

                         Προϋ πο θέσει ς   γι α  πραγματι κή ι σό τητ α  :

 Πνεύμα ισοτιμίας των δύο φύλων στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις.

 Αλληλοβοήθεια και αλληλοσυμπλήρωση στους ρόλους που ο καθένας έχει αναλάβει, μέσα σε πνεύμα συνεργασίας και αμοιβαιότητας.

 Αλληλοκατανόηση και συναίνεση, που υλοποιείται με τον ειλικρινή διάλογο.

 Αλληλοσεβασμός, που προϋποθέτει τον αυτοσεβασμό.

 Παιδεία ανθρωπιστική για την καλλιέργεια του σεβασμού προς   την ανθρώπινη οντότητα, ανεξάρτητα από φύλο, ηλικία και κοινωνική τάξη.

 Σωστή αγωγή και διαπαιδαγώγηση, που υπερβαίνει τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες

και θα καλλιεργεί πνεύμα κριτικό και καινοτόμο.

 Η οικογένεια να γαλουχεί τα παιδιά της με πνεύμα ισότητας και σεβασμού, χωρίς διακρίσεις σε αγόρια και κορίτσια.

 Η  Πολιτεία  θα  πρέπει  να  μεριμνά,  ώστε  η  νομοθετική  και  ουσιαστική  κατοχύρωση  των

δικαιωμάτων  της  γυναίκας,  σε  θέματα  οικογενειακού  και  εργασιακού  δικαίου  που  έχει θεσπίσει, να γίνονται πράξη και όχι να παραμένουν γράμμα κενό του νόμου.

 Τα επιτεύγματα του φεμινιστικού κινήματος να μη γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης για

πολιτικούς, ωφελιμιστικούς ή άλλους σκοπούς.

 Καλλιέργεια του πολιτιστικού επιπέδου της κοινωνίας, που θα αποδέχεται τα θετικά στοιχεία της παράδοσης, αλλά θα απορρίπτει καθετί αναχρονιστικό και ρατσιστικό.

 Η ίδια η γυναίκα, με τις ενέργειες της να καταξιώνει την προσωπικότητας. Η υπευθυνότητα

και η πολύπλευρη δραστηριότητα της, θα αποσπάσουν και δεν θα απαιτήσουν το σεβασμό από τους άλλους.

                         Η  εργ ασί α,  μέσον  απε λευ θέρω σης  και  ανεξ αρτησ ί ας  της  γυ ναί κας.

 Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ υποστηρίζει ότι « η γυναίκα θα χειραφετηθεί μονάχα με τη συμμετοχή της στην παραγωγή. Και η συμμετοχή της είναι δυνατή στη νεότερη μεγάλη βιομηχανία που έχει μονάχα δέχεται σε μεγάλη κλίμακα γυναικεία εργατικά χέρια αλλά και τα αξιώνει».

 Με την εργασία η γυναίκα, όπως άλλωστε κάθε εργαζόμενος, δημιουργεί. Αισθάνεται τη χαρά

της δημιουργίας, στοιχείο που δε συνοδεύει το δούλο, όποιας μορφής εργασία και αν ασκεί.

 Η  εργασία  την  εξασφαλίζει  οικονομικά.  Στην οικονομική  εποχή  μας,  η  «αυτάρκεια»  είναι προϋπόθεση των επιλογών και της δυνατότητας για την υλοποίηση τους.

 Συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένεια αλλά και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, πράγμα

που  την  καθιστά  ισότιμο  μέλος  της  κοινωνίας,  αφού  η  εργασία  αποτελεί  έκφραση  της κοινωνικότητας του ανθρώπου.

 Διευρύνεται ο ορίζοντας των ενδιαφερόντων της, αφού η εργασία αποτελεί έκφραση της

κοινωνικότητας του ανθρώπου.

 Διευρύνεται ο ορίζοντας των ενδιαφερόντων της, καθώς οι επαφές δε σταματούν πλέον στο στενό οικογενειακό κύκλο.

 Συμμετέχει σε συνδικαλιστικές, πολιτικές, πολιτιστικές δραστηριότητες.

                         Προβλ ήματ α  της  σύγ χρονης  γυ ναί κας.

                         Α.  Στις  χώρες  της  Α νατολ ής

 Η θέση της είναι ανάλογη του Μεσαίωνα.

 Η πείνα και η φτώχεια στερούν γενικά από τον άνθρωπο κάθε έννοια αξιοπρέπειας.

 Αντιμετωπίζεται ως « res= αντικείμενο » ενώ οι πολιτείες δεν παίρνουν κανένα μέτρο για τη βελτίωση της θέσης της.

 Δε συμμετέχει στην πολιτική ζωή, δε μορφώνεται ,δε προστατεύεται νομικά.

                         Β.        Στι ς χώρε ς της  πο λι τι σμένης  Δύ σης.

                        Η θέση της έχει βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν. Η ισότητα έχει κατοχυρωθεί με ανάλογες νομικές διατάξεις. Όμως, μένουν να γίνουν πολλά για να φτάσει στην πλήρη εξίσωση της με τον άνδρα. Συγκεκριμένα :

 Η εργασία στο σπίτι δε θεωρείται ακόμη εργασία και δεν αμείβεται.

 Η βελτίωση της θέσης της στην αγορά εργασίας δεν είναι ανάλογη με το ποσοστό συμμετοχής της στο εργατικό δυναμικό.

 Περιορίζεται σε «γυναικεία επαγγέλματα» με μισθούς πολύ κατώτερους των ανδρών, ενώ η ανεργία πλήττει κυρίως το γυναικείο πληθυσμό.

 Αντιμετωπίζει τον ανταγωνισμό των συναδέλφων της με άνισους όρους, που της περιορίζουν τις δυνατότητες επαγγελματικής εξέλιξης.

 Η προκατάληψη για την κατωτερότητα της δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί τόσο από τους άνδρες όσο κι από τις ίδιες.

 Η  μητρότητα  λειτουργεί,  κυρίως  στον  ιδιωτικό  τομέα,  ανασχετικά  στην  επαγγελματική αποκατάσταση και εξέλιξή της.

 Τα ΜΜΕ την εκμεταλλεύονται, στη διαφήμιση την αντιμετωπίζουν ως πνευματικά ανώριμη,

ενώ προβάλλουν μόνο τη σωματική της ομορφιά.Της προκαλούν μια σειρά ενοχές για την αδυναμία της να ανταποκριθεί στους πολλούς και ποικίλους ρόλους ως εργαζόμενη, νοικοκυρά, σύζυγο, μητέρα. Την παρουσιάζουν εύπιστη.

 Εξακολουθεί να επικρατεί η νοοτροπία των ξεχωριστών ρόλων ανάμεσα στα δύο φύλα.

 Τ ρό πο ι αντι μετώπι σης  της  νοο τρο πί α ς  των  διακρί σεω ν.

Η οικογένεια :

 Να καλλιεργεί στα μέλη της πνεύμα ισοτιμίας μεταξύ των δύο φύλων.

Η παιδεία και ειδικότερα η εκπαίδευση :

 Να καταπολεμά τις προκαταλήψεις σε βάρος της γυναίκας και να παρέχει ορθή αγωγή στους νέους.

 Να παρέχεται ορθά ο επαγγελματικός προσανατολισμός.

Η πoλιτεία :

 Να θεσμοθετηθεί κανόνες εξίσωσης των δύο φύλων και να ενδιαφέρεται και για την πιστή εφαρμογή των θεσμών.

 Τα  Μ.Μ.Ε.  ,  οι  πνευματικοί  άνθρωποι  και  οι  διάφοροι  φορείς  κοινωνικοποίησης  να καλλιεργούν το πνεύμα της ισότητας των δύο φύλων. Να συνειδητοποιηθεί απ’ όλους μας ότι υπάρχουν στεγανά και ανυπέρβλητα εμπόδια στον τομέα της εργασίας όσον αφορά τους άνδρες και τις γυναίκες.

 Οι άνδρες να συνειδητοποιήσουν ότι είναι άδικη και απάνθρωπη η αντίληψη που θέλει τη

γυναίκα να μη συμμετέχει στις κοινωνικές εξελίξεις ισότιμα με τον άνδρα.

 Οι ίδιες οι γυναίκες να αγωνίζονται καθημερινά για την υλοποίηση των δικαιωμάτων τους και να μην επαφίεται στη διάθεση των ανδρών η εφαρμογή των κανόνων που προβλέπουν την ισότητα των δύο φύλων. Να συνειδητοποιήσουν ότι στη ζωή δε χαρίζεται τίποτα αλλά τα πάντα κατακτώνται.

                         

                         ΘΕΜΑ  :  ΒΙΑ  ΚΑΙ  ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΙ ΚΟΤΗΤΑ

                         

                         Α ί τι α  έξ αρσης  της  βίας  :

                         

         Η   υλιστική   νο ο τρ ο πία   –   ο   κα τα να λωτισμό ς:   Η  κοινωνία  δεν  παρέχει  τις   δυνατότητες απόκτησης όσων υπόσχεται (καταφυγή σε παράνομα μέσα).

         Η  λανθασμέ νη  ιε ρά ρχ η ση  α ξ ιώ ν:  Η απουσία στόχων, οραμάτων και ιδανικών: σε μια κοινωνία που οι ηθικές αξίες έχουν εκπέσει και η αξία των πραγμάτων τίθεται πάνω από τον  άνθρωπο, προάγεται και παράγεται μαζικά το έγκλημα.

         Τ ο   πρότυπο   τη ς   ε πιτυχ ία ς   που   συνδυά ζετα ι   με   το   ιδε ώ δε ς   τη ς   αχα λίνω τη ς    α πόκτη ση ς

 πραγ μά των  κάνει τους ανθρώπους να χάνουν τον προσανατολισμό τους και να οδηγούνται σε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Το πρότυπο αυτό γίνεται πάθος με το ανελέητο μαστίγιο  της διαφήμισης.  Ιδιαίτερα  οι  νέοι,  έκθετοι  και  απροστάτευτοι  σ’  αυτόν  τον   διαφημιστικό καταιγισμό, οδηγούνται πρόωρα στην ανάγκη απόκτησης των μέσων της « ευτυχίας».

         Η ανεργία,  τα  ο ξ υμμένα ο ικο νο μικά  προβλ ή μα τα , τα ναρκωτικά, τα αδιέξοδα και οι πιέσεις της καθημερινής ζωής.

         Η  μο ρφή  τω ν  σύγ χ ρο νων  με γ α λουπό λεων:  πολυάνθρωπες και απρόσωπες πόλεις,  τσιμέντο και άσφαλτος, απουσία κοινωνικού ελέγχου, δεν ευνοείται η ανθρώπινη  επικοινωνία. Δεν καλλιεργούνται οι κοινωνικές αξίες της αλληλεγγύης της συνεργασίας… «Η συγκέντρωση πάρα πολλών  ανθρώπων  μέσα  σε  περιορισμένο  χώρο  όχι  μόνο  οδηγεί  άμεσα  σε  απάνθρωπες πράξεις που προκαλούνται από την εξάντληση και προοδευτική εξαφάνιση των επαφών, αλλά αποτελεί την άμεση αιτία μιας ολόκληρης επιθετικής συμπεριφοράς».

         Οι  έ ντ ο νο ι  ρυθμο ί  ζω ή ς,  ο αλλοτριωτικός χαρακτήρας της εργασίας, ο μειωμένος ελεύθερος χρόνος

         Οι  κο ινω νικέ ς  α νισό τη τες  κα ι  α δικίε ς:  συχνά καταφεύγουν στη βία άτομα που αδικούνται και των οποίων τα δικαιώματα καταπατώνται από την ίδια την κοινωνία.

         Τ α  Μ Μ Ε,  εθίζουν στη βία μέσα από την υπερβολική προβολή της: κομματιασμένα πτώματα, πρωταγωνιστές που συνδυάζουν «γερά μπράτσα και κτηνώδη βία».

         Η   κρίση   τω ν   φορέ ω ν   κο ινω νικο ποίη σης:   Η  οικογένεια  αδυνατεί  να  δώσει  ολοκληρωμένη αγωγή,  συχνά  το  παιδί  βιώνει  τη  βία  μέσα  στην  οικογένεια  του.  Η  εκπαίδευση  έχοντας τεχνοκρατικό χαρακτήρα, ενδιαφέρεται μόνο για την παροχή γνώσεων απαραίτητων για την παραγωγή και παραμελεί τον ηθικοπλαστικό της ρόλο.

         Ο  α ντ α γω νισμό ς  και ο παραλογισμός της εποχής μας που αποθεώνει τη βία. ‘‘Η ιδιοτέλεια και το συμφέρον, το πάθος της κατάκτησης, η σοβινιστική υστερία ’’.

                         

                         Συνέ π ε ι ες  το υ φαι νομένου  :

                         

                                  Επικρατεί ο φόβος, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια.

                                  Κλονίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις λόγω της καχυποψίας.

                                  Δυσχεραίνεται η επίλυση συλλογικών προβλημάτων.

                                  Αναστέλλεται η πρόοδος και η εξέλιξη.

                                  Επικρατεί το δίκαιο του ισχυρότερου-παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

                                  Πόλεμοι, κίνδυνος για τη ζωή του ατόμου, υλικές φθορές

                                  Εκτοπίζεται η λογική και η πειθώ, κυριαρχεί το παράλογο

                         Τ ρό πο ι αντι μετώπι σης  το υ  φαι νομένου  :

                         

                                  Υιοθέτηση του διαλόγου ως μέσου επίλυσης των προβλημάτων.

                                  Σωστή αγωγή από τους φορείς κοινωνικοποίησης: γαλούχηση των νέων με κοινωνικές αξίες που θα διευκολύνουν την ομαλή ένταξη τους στην κοινωνία.

                                  Καταπολέμηση της ανεργίας, δημοκρατική λειτουργία των θεσμών

                                  Σωστή αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου: εκτόνωση, αποφόρτιση από το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας.

                                  Αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στα αστικά κέντρα: πράσινο, ελεύθεροι χώροι, δημιουργία χώρων άθλησης, πολιτιστικές εκδηλώσεις.

                                  ΜΜΕ : ποιοτικά προγράμματα, γνήσια καλλιτεχνική δημιουργία.

                                  Εκσυγχρονισμός  του  σωφρονιστικού  συστήματος:  κατάλληλα  εκπαιδευμένο  προσωπικό, επιμορφωτικά σεμινάρια, βιβλιοθήκες, πολιτιστικές εκδηλώσεις.

                                  Συνεργασία των κρατών για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας.